Βγήκαν σε αναζήτηση προπονητή χωρίς να έχουν αποφασίσει ακόμη ποιο όνομα θα έχει η ομάδα τους (Φ.Κ.; Π.Κ; Κ.Α.; Α.Κ.; Π.Π.; κάτι άλλο;), σε ποιο άθλημα θα επιδοθεί, άρα και σε ποιο πρωτάθλημα θα συμμετάσχει, ποιο χρώμα θα έχει η φανέλα της, ποιο σύμβολο πάνω της θα της δίνει ταυτότητα, ποια πόλη της πολιτικής γεωγραφίας θα έχει έδρα, με ποια ευρωπαϊκή ομάδα θα αδελφοποιηθεί κτλ. Βρέθηκαν δέκα πρόθυμοι προπονητές, ποικίλων αθλημάτων και ικανοτήτων, άλλοι με προϊστορία κι άλλοι αυτοχειροτονημένοι. Προσελήφθησαν και οι δέκα, αφού το οδηγητικό δόγμα είναι το πατροπαράδοτο «βλέποντας και κάνοντας», εντελώς αντίθετο από το «κάνουμε ό,τι βλέπουμε πως πρέπει να γίνει».

Οι παράγοντες της ομάδας που ακόμη δεν υπάρχει, οι μισοί εκ των οποίων αυτοπροτάθηκαν και σαν προπονητές, αποφάσισαν να αποφασίσουν οι οπαδοί, ψηφίζοντας, ποιος από τους υποψηφίους του προπονητικού θώκου θα επιλεγεί τελικά. Οι δέκα άρχισαν τις δηλώσεις για να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους. Επειδή όμως δεν γνώριζαν σε ποιο ακριβώς οπαδικό κοινό απευθύνονταν, αν οι πιθανοί ακροατές τους ήταν φίλοι του ποδοσφαίρου, του βόλεϊ, του χάντμπολ κτλ., αν ήταν οπαδοί του καναπέ, αραχτοί, ή από εκείνους που τρέχουν και στα γήπεδα, μιλούσαν τρεις και τέσσερις διαλέκτους ταυτόχρονα ή διάλεγαν διάλεκτο ανάλογα με το τι τους έλεγε κάθε φορά η πολιτική όσφρησή τους για την κλίση των ακροατών τους. Το αποτέλεσμα ήταν η σύγχυση, αφού έχει αποδειχτεί πως είναι δύσκολο να μιλάς για ποδόσφαιρο χρησιμοποιώντας την ορολογία του πόλο. Εξίσου δύσκολο είναι να επιχειρείς να δελεάσεις τους φανατικούς της σπυριάρας μπάλας του μπάσκετ εξυμνώντας τις αρετές του μπάντμιντον ή κάποιου άλλου σπορ.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες, και παρότι ακόμα παίζεται αν η ομάδα θα πάει για πρωταθλητισμό ή θα παλέψει για μια αξιοπρεπή παρουσία, όπως παίζεται και το αν θα λέγεται Φ.Κ. (Φιλελεύθερο Κέντρο), Π.Κ. (Προοδευτικό Κέντρο), Κ.Α. (Κεντρώα Αριστερά), Α.Κ. (Αριστερό Κέντρο), Π.Π. (Πράσινο Ποτάμι), ή κάτι άλλο, αποφασίστηκε να γίνει η επίσημη πρώτη της (ένα εσωτερικό διπλό) σε μεγάλο στάδιο της πρωτεύουσας. Ορίστηκε διαιτητής, αποδεκτός από όλους, παραγγέλθηκε η εκτύπωση εισιτηρίων των τεσσάρων ευρώ, τοποθετήθηκαν γιγαντοθόνες σε όλες τις πόλεις και… Και την ύστατη στιγμή είδαν ότι είχαν βάλει μπασκέτες σε γήπεδο ποδοσφαίρου: δεν είχαν κλείσει το στάδιο, δεν είχαν καν μιλήσει με τους διαχειριστές του. Το αποτέλεσμα: 0-0 άνευ αγώνος.

Άρθρο στην Καθημερινή