Του Περικλή Κοροβέση

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο ορισμός της υγείας δεν είναι η έλλειψη ασθένειας (μη σθένους δηλαδή) αλλά η στέρηση της ψυχικής, φυσικής, κοινωνικής ευφορίας. Oλοι μας διαπιστώνουμε πως με τα τέσσερα μνημόνια η χώρα μας οδηγείται συστηματικά στην πλήρη καταστροφή. Το μοντέλο αυτό δεν είναι καινούργιο.

Είναι ένα κλασικό σύστημα που δοκιμάστηκε σε όλες τις αποικίες του κόσμου. Και αυτό σημαίνει πως «οι κατώτεροι λαοί» που έχασαν τη χώρα τους πρέπει να δίνουν όλο τον πλούτο τους στην κατακτήτρια ιμπεριαλιστική δύναμη. Και αυτό δεν άλλαξε με το τέλος της αποικιοκρατίας.

Eφυγαν τα ξένα στρατεύματα, όπου έφυγαν δηλαδή, άφησαν ένα δουλικό και διεφθαρμένο καθεστώς και ξαναποικιοκράτησαν τη χώρα με το χρέος, καταδικάζοντας τους λαούς σε μόνιμη και σταθερή φτώχεια. Και αυτό μαζί με τους πολέμους δημιούργησε τα τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα που κατευθύνονται προς τον πλούσιο Βορρά. Και ακόμα η τρίτη μεταναστευτική ροή δεν έχει αρχίσει. Η καταστροφή του περιβάλλοντος θα διαλύσει χώρες και θα δημιουργήσει εκατομμύρια μετανάστες.

Ο Ευρωπαϊκός ανθρωπισμός είναι πια κάτι ξεχασμένες διακηρύξεις που χρησιμοποιούνται μόνο για δημαγωγία. Η πολιτισμένη και πλούσια Ευρώπη ντύθηκε με τα πλουμιστά λεπιδοφόρα-συρματοφόρα φράγματά της για να απωθήσει τους απελπισμένους και να τους κλείσει σε στρατόπεδα σε μια χώρα-αποθήκη, μακριά από τον πλούσιο Βορρά. Και σε μας έλαχε αυτή η μοίρα.

Και δείξαμε ανθρωπισμό. Οπως και ηλιθιότητα βέβαια με τον φράχτη στον Εβρο και τον κ. Σαμαρά να φωτογραφίζεται μπροστά του, με το τηλεοπτικό του χαμόγελο, λες και εγκαινίαζε κάποιο δημόσιο έργο. Κανείς δεν του είπε πως υπάρχει και Αιγαίο; Αυτή η πολιτική των Ευρωπαίων εταίρων μας απέναντι στους πρόσφυγες εφαρμόζεται και στην Ελλάδα με την ίδια σκληρότητα. Και η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα υποχωρήσει σε όλα.

Οι περίφημες διαπραγματεύσεις είναι επικοινωνιακό παιχνίδι. Αλλά αυτή τη φορά χαμένο. Μπορεί προεκλογικά ο Τσίπρας να ήταν ένας γοητευτικός νέος και άριστος δημαγωγός με ιδιαίτερη δεξιοτεχνία στην τέχνη του ψεύδους, αλλά τώρα μετρούν τα έργα.

Και το έργο του είναι μισητό. Και αυτό κάποτε θα το πληρώσει. Σε τι βαθμό, είναι άγνωστο. Και εδώ υπάρχουν πολλά σενάρια. Μπορεί να χάσει τη θέση του ως πρωθυπουργός αν το κουαρτέτο θελήσει οικουμενική. Ακόμα και η θέση του ως αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δεδομένη. Αν το διαλυμένο κόμμα της Αριστεράς συγκροτηθεί, ίσως μετά από ακόμα μια διάσπαση, σίγουρα θα ακολουθήσει άλλο δρόμο.

Και τότε ίσως ο κ. Τσίπρας να βρει για παρηγοριά τον πρώην ομόλογό του, κ. Γ. Παπανδρέου, και ο ένας να κλαίει για τον άλλονε στο ωραίο Καστελόριζο. Αλλά δεν ξέρω αν θα υπάρχουν κάμερες. Οπότε μπορεί και να μην πάνε. Για το πού θα πάνε, ας είμαστε διακριτικοί και ας σεβαστούμε τα προσωπικά δεδομένα. Εκτός αν η Δικαιοσύνη αποφασίσει αλλιώς.

Και έχουμε και την τραγελαφική αντιπολίτευση, εκτός βέβαια ΚΚΕ και Χ.Α. Είναι όλοι τους ευρωπαϊστές και στην αγία ζώνη του ευρώ. Αντί να συγχαρούν τον κ. Τσίπρα για τη διάλυση της Αριστεράς και τη συνέχιση της δικιάς τους πολιτικής, επιτίθενται λάβροι κατά του Τσίπρα. Και εδώ ένας εχέφρων άνθρωπος τρελαίνεται.

Και καταλήγει στο συμπέρασμα πως όλοι τους είναι ίδιοι. Και αυτό σημαίνει στροφή της κοινωνίας προς την Ακρα Δεξιά. Στην Ελλάδα, η πολιτική δεν είναι το πρόταγμα κάποιου οράματος, η πρόταση μιας εναλλακτικής λύσης, αλλά να τραφείς με τη φθορά του αντιπάλου.

Γι’ αυτό συχνά ο κοινοβουλευτικός λόγος χάνει τα επιχειρήματά του, όποια και αν ήταν αυτά, και έχουμε έναν πρωταθλητισμό ύβρεων. Οπου βέβαια ο τραμπουκισμός παρουσιάζεται σαν μαχητικότητα. Κολλάς και από δίπλα κάποιο «Εθνος» και καμιά «Πατρίδα» και γίνεσαι ο σωτήρας της χώρας.

Τι γίνεται άραγε με μας; Ευτυχώς υπάρχουν πολλοί που στηρίζονται σε κάποια ασήμαντα πράγματα. Κάποια γωνιά στην επαρχία με μοσχομυριστά αγριολούλουδα. Μια βουνοκορφή που την κατοικούν θεοί. Δέντρα και χωράφια που καρποφορούν.

Και φυσικά η απέραντη θάλασσα. Δηλαδή η ζωή. Ξέρουμε πως όλοι είμαστε κοινωνικά άρρωστοι. Αν αυτή η αρρώστια μεταφερθεί στην ψυχή μας και το σώμα μας, τότε πεθάναμε και αν ακόμα αναπνέουμε. Να πάμε με αυτούς που αντιστέκονται και δημιουργούν. Αυτό είναι το αντίδοτο. Η αντίσταση είναι Υγεία. Η δημιουργία, υπέρβαση του μικρού εαυτού μας.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ