Του Λάκη Λαζόπουλου

Κάθε φορά που η επιθεώρηση πάει να σβήσει, έρχεται η ιστορία, της πετάει ένα κούτσουρο στο τζάκι και να, πάλι αρπάζει η φωτιά!

Καλώς ήρθες, Κυριάκο μας!

Η σάτιρα έχει αφάνταστη χαρά από την εκλογή σου.

Αυτή η φάτσα καρτούν, ξεπατικωτούρα ενός άσχημου παρελθόντος, έρχεται σε μία περίοδο απαισιοδοξίας να προσθέσει ακόμα περισσότερη απαισιοδοξία και να δυναμιτίσει το απέλπιδο της χώρας.

Η Ευρώπη προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από το άρμα του νεοφιλελευθερισμού και του Θατσερισμού, και η Νέα Δημοκρατία επιλέγει τον  «μικρό Σόιμπλε» χωρίς καν τα προσόντα του μεγάλου Σόιμπλε, για την θέση του αρχηγού της Νέας μεν, αλλά καθόλου Δημοκρατίας δε.

Η Νέα Δημοκρατία, όπως την ξέραμε, τελείωσε. Ο Μητσοτάκης σηματοδοτεί το τέλος του Καραμανλισμού, την επάνοδο του Σαμαρά και την εγκαθίδρυση του κολλητού του Άδωνη σε θέση ακροδεξιού επιθετικού.

Το ΛΑΟΣ είναι εδώ. Έχουμε διεύρυνση  του ΛΑΟΣ και ήττα του κέντρου της Νέας Δημοκρατίας.

 Ο γιος του αποστάτη του κέντρου, έρχεται να παραστήσει τον επιστάτη του.

Ο εκλεκτός του Χριστοφοράκου και της Siemens, ο σημαδεμένος μιας ολόκληρης περιόδου, έρχεται ως μακρύ χέρι των Γερμανών στην νέα πορεία της δεξιάς παράταξης.

Η Νέα Δημοκρατία νοικιάστηκε από την Μέρκελ και τον Σόιμπλε να έχουν κι αυτοί ένα καθαρά δικό τους κόμμα στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε από την αρχή τον Κυριάκο στο τιμόνι. Έπαιξε το παιχνίδι της συμπάθειας προς τον Μεϊμαράκη για να μην χαλάσει την σχέση που είχε αναπτύξει με τον Καραμανλή, αλλά σε επιχειρηματίες που ρωτούσανε που να στείλουν τις ψήφους τους στον δεύτερο γύρο η οδηγία ήταν εμφανώς σαφής. Προς τον Κυριάκο.

Μία άκρως σκληρή αντιπολίτευση κάνει να φαίνεται επιεικής μία  σκληρή αριστερή κυβέρνηση.

Αυτός είναι ήδη ένας πολύ σημαντικός λόγος. Φαντάζομαι και κάποια άλλα χαρτιά που κρατούν για το μέλλον να είναι ένας δεύτερος, εξίσου σημαντικός.

Ο Κυριάκος εκπροσωπεί τους ιδιώτες, τις επιχειρήσεις, τις μπίζνες. Είναι μάνατζερ. Το δημόσιο το σιχαίνεται, το κράτος το απεχθάνεται,  θέλει να κλείσει δουλειές. Αυτά διδάχτηκε από τον μπαμπά του.

Στην Ελλάδα ο άνθρωπος ακόμα κοιμάται όρθιος. Περάσαν πρωθυπουργοί που για να τους δεις, ως επιχειρηματίας εννοώ, πλήρωνες από 100.000 ευρώ ως 500.000 ευρώ ταρίφα για να κλείσεις ένα ραντεβού. Δεν μιλώ αν έκλεινες και δουλειά.

Ο Κυριάκος όμως κέρδισε. Αξίζει ένα μπράβο, όπως αξίζει και ο Άδωνης. Σκαρφάλωσε, έφτασε και τους πήρε και το κόμμα. Είναι επιτυχία του αναμφίβολα. Επίσης ο Κυριάκος έπαιξε σωστά στην προβολή του. Λαϊκοποίησε το προφίλ του, πηγαίνοντας στην Τατιάνα, μίλησε για την προσωπική του ζωή, προσπάθησε να μιλήσει για διαδίκτυο και ίντερνετ, προσπάθησε να μιλήσει σε νεότερο κοινό.

Ο κόσμος δεν έχει ζωή. Ζει μέσα από την τηλεόραση, μέσα από τα πρόσωπα που προβάλει η τηλεόραση.

Στο μήνυμα του, αμέσως μετά την εκλογή του, τον είδα χαρούμενο και συγκρατημένο.

Δεν υπερέβαλλε.

Φαίνεται εκδικητικός άνθρωπος, εξόχως τιμωρητικός, με τον Άδωνη και τον Μουρούτη θα ξαναπιάσουν δουλειά, θα ανοίξουν πάλι τα υγρά και σκοτεινά υπόγεια της πολιτικής εξόντωσης των αντιπάλων τους.

Εγώ λέω πως θα έχει την ίδια τύχη με τον Σαμαρά, χωρίς να απολαύσει και την εξουσία του Σαμαρά. Αλλά σε κάθε περίπτωση η νίκη του είναι μεγάλη και μπορεί να πανηγυρίζει.

Άφησε πίσω  την αδελφούλα του την Ντόρα, εξοστράκισε τον Καραμανλισμό, παρουσιάζεται ως κεντρώος παρότι έχει ακροδεξιότατους μπροστά-μπροστά και έγινε το αποκούμπι του νεοδημοκράτη.

Ο Καραμανλής θα μείνει υπό την σκιά; Έχασε για  πάντα το τρένο; Ή τώρα μόλις αρχίζουν οι εξελίξεις;

Ο ΣΚΑΙ, το MEGA, o ANT1, το STAR έχουνε πια αρχηγό.

Η επιθεώρηση τρίβει τα χέρια της. Ο Μητσοτάκης τρίβει τα δικά του αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ τρίβει επίσης τα χέρια του. Ο καθένας για τους λόγους του.

Ο μικρός Σόιμπλε είναι εδώ. Με μια διαφορά. Στα καροτσάκια θα ανέβουν οι άνθρωποι του δημοσίου. Θα ανέβουν οι Έλληνες οι οποίοι δεν αντέχουν άλλον τέτοιο νεοφιλευθερισμό.

Ο Κυριάκος ετοιμάζεται να σπρώξει στον γκρεμό αυτούς που περισσεύουν.

Η Ελλάδα ανήκει στους λίγους και σ΄ αυτούς που του αρέσουν.

Ο μικρός Μητσοτάκης δεν αστειεύεται. Είναι υπηρέτης της τρόικας. Χωρίς αυτούς δεν αναπνέει, δεν  θα του δώσουν οξυγόνο. Χωρίς αυτούς δεν ζει.

Η Νέα Δημοκρατία ιστορικά έβαλε την όπισθεν παρότι μοιάζει ότι έβαλε την πρώτη.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε να βάλει και κάποια πρώτη. Ο λεβιές ξηλώθηκε. Κανείς από τους τέσσερις υποψήφιους δεν είχε την ικανότητα.

Ο Μεϊμαράκης είχε εχθρό την ηλικία και μία πλεονάζουσα μαγκιά χασάπη. Μη αρεστή στους αστούς.

Ο Άδωνης μπήκε για να δώσει τις ψήφους του αργότερα και να εδραιώσει την θέση του μέσα στην Νέα Δημοκρατία.

Ο Τζιτζικώστας το έχασε στην επιλογή Βορίδη και στην συνέντευξη που έδωσε στον Χατζηνικολάου.

Ο γιος της Ντόρας νομίζω ότι ήδη ετοιμάζεται να δράσει.

Σε κάθε περίπτωση ο γερο-Μητσοτάκης είναι εδώ.

Ε, ναι λοιπόν. Ας το παραδεχτούμε. Είναι ένας πολιτικός βρυκόλακας.

Κάποια στιγμή οφείλουμε σεβασμό και να του προσφέρουμε από μόνοι μας το αίμα μας. Δεν χρειάζεται να μας κυνηγάει.

Υ.Γ . Στις πρώτες εκλογές,  αυτές που ακυρώθηκαν γιατί έπεσε το σύστημα,  προηγείτο ο Μεϊμαράκης, ακολουθούσε ο Τζιτζικώστας και τρίτος ήταν ο Μητσοτάκης.

Μπορεί κανείς να εξηγήσει τι συνέβη στις  δεύτερες εκλογές και γιατί τελικά ακυρώθηκαν οι πρώτες;

Άρθρο στο altsantiri.gr