Επίτιμοι διδάκτορες του τμήματος Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) αναγορεύθηκαν οι σπουδαίοι Ιταλοί κινηματογραφιστές, Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι.

Υπό τον κίνδυνο της ματαίωσης της εκδήλωσης, αλλαγής χώρου ή αναβολής (καθώς το κτήριο διοίκησης του ΑΠΘ είχε καταληφθεί από νωρίς το πρωί από νεαρούς φοιτητές, οι οποίοι τελικά «επέτρεψαν» την εκδήλωση παρότι ο χώρος παρέμενε κατειλημμένος), οι Ιταλοί δημιουργοί προσήλθαν στην αίθουσα για να τιμηθούν.

Τον έπαινο στους τιμώμενους αδελφούς Ταβιάνι εκφώνησε η αναπληρώτρια Καθηγήτρια του τμήματος κα Ευδοκία Μελεζιάδου ενώ την τιμητική πλακέτα επέδωσε ο Πρύτανης του ΑΠΘ, κ. Περικλής Μήτκας.

Οι αδελφοί Ταβιάνι εκφώνησαν τον δικό τους απόλυτα κινηματογραφικό λόγο, με τίτλο «Εκ του σύνεγγυς στην ελληνική γη», ο οποίος  ήταν μια μαρτυρία απευθείας μέσα από το εργαστήρι τους, με ό,τι πιο προσωπικό μπορούσαν να προσφέρουν. «Κοιτάζοντας μέσα στο πηγάδι του παρελθόντος, αισθανόμασταν ανέκαθεν εγγύτερα στον ελληνικό πολιτισμό παρά στο ρωμαϊκό», ανέφεραν οι Ιταλοί δημιουργοί (ηλικίας 86 και 84 ετών αντίστοιχα).

Με μια ομιλία – απόλυτη ρετροσπεκτίβα του θρυλικού έργου τους, οι δυο κινηματογραφιστές ταξίδεψαν σε σκηνές και τοπία και λόγους απ” το σύνολο των ταινιών τους που έχουν ιδεολογικές αλλά και ιστορικές αναφορές στην ελληνική γραμματεία, τα ελληνικά τοπία, τους μύθους και τις έννοιες που «πλήττουν» και «τρέφουν» την ανθρώπινη περιπέτεια.

Οι τιμώμενοι έκλεισαν την ομιλία τους  με τη «λεκτική προβολή» μιας σκηνής από τη «Νύχτα του Σαν Λορέντζο», η οποία είναι η 10η Αυγούστου, που οι Ιταλοί τιμούν ως τη «Νύχτα με τα πεφταστέρια».

«Είναι η νύχτα της επίκλησης στα πεφταστέρια. Σε ένα από τα Αιόλια νησιά οι δύο οικογένειές μας, με τους μεγάλους και τα παιδιά ακόμη μικρά, είναι ξαπλωμένες στη γη, κάτω από μία και μοναδική μεγάλη κουβέρτα, με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό, καθένας έτοιμος να εκφράσει τη δική του κρυφή επιθυμία. Ένα αστέρι ανάβει και διασχίζει τον ουρανό… Όπως φαίνεται το αστέρι εκείνη τη νύχτα άκουσε το παιδί μας. Και ίσως το άκουσε – μας αρέσει να το πιστεύουμε – και ο ναυσιπλόος που κάθε νύχτα διασχίζει τα νησιά και περνά μπροστά από το δικό μας. Είναι ο Οδυσσέας που αναζητά την Ιθάκη του».

naftemporiki.gr