Του Μιχάλη Βιδιαδάκη*

Οι πρώτες μέρες μετά τον δεκαπενταύγουστο σηματοδοτούν παραδοσιακά το τέλος της καλοκαιρινής χαλάρωσης. Σε πραγματικό, αλλά και ψυχολογικό επίπεδο. Κάποιοι- οι λίγοι τυχεροί- επιστρέφουν από τις ολιγοήμερες διακοπές τους. Οι περισσότεροι, εγκλωβισμένοι στον άγριο αγώνα της καθημερινότητας, χωρίς δυνατότητα για την ελάχιστηδιαφυγή, έμειναν να λογαριάζουν τις δόσεις από το φόρο εισοδήματος και να τρέμουν την «με εντολή Σαμαρά» ανανεωμένη εκδοχή του ΕΝ.Φ.Ι.Α.Μέσα στον εφιάλτη της ανεργίας πιθανότατα…

Έναν  ακόμα άγριο χειμώνα-τον πέμπτο στη σειρά;  έχουμε μπροστά μας. Τα σχολεία θ” ανοίξουν αλλά… πως θα λειτουργήσουν; Το ποσοστό δαπανών  επί του Α.Ε.Π για  τη δημόσια εκπαίδευση βρίσκεται στην τελευταία θέση των κρατών μελών της Ο.Ν.Ε. Είμαστε ωστόσο στη δεύτερη θέση από την πλευρά φορολόγησης των φυσικών προσώπων… Βρισκόμαστε στην τελευταία θέση από την πλευρά των Δημοσίων Επενδύσεων, απολαμβάνουμε ωστόσο την πρωτιά-σταθερά πλέον- στο επίπεδο της ανεργίας…  Ας μην αναφερθούμε στην τραγικότητα της περίθαλψης και των συντάξεων, αφού μπορούμε να καυχόμαστε πως σώσαμε σα κοινωνία, τουλάχιστον τρεις φορές, το τραπεζικό μας σύστημα. Μπορεί τα νοικοκυριά αυτής  της χώρας να κινδυνεύουν με κατασχέσεις, αλλά διοργανώσαμε πριν από μόλις δέκα χρόνια Ολυμπιακούς Αγώνες και συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε γήπεδα μπάντμιγκτον, σοφτμπόλ και μπέιζμπολ… Μπορεί ο Έλληνας  του 2014 να προβληματίζεται για το πως θα ζεστάνει την οικογένειά του το χειμώνα, αλλά έχει στη διάθεσή του εγκαταστάσεις του κανόε-καγιάκ και ειδικά στο σλάλομ, διαπρέπει…

Και βέβαια, ευτυχώς, δε γίναμε Αργεντινή!Δεν γνωρίζω προσωπικά, όπως η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων,   τον τρόπο που βιώνει την καθημερινότητα του ο μέσος Αργεντινός. Τα μέσα ενημέρωσης είναι πολύ φειδωλά στο να μας μεταφέρουν στιγμές της ζωής του μέσου πολίτη από τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.Θεωρώ πολύ δύσκολα, όπως και ο μέσος Έλληνας. Εκεί που ωστόσο όλα τα μέσα ενημέρωσης συγκλίνουν, είναι η στάση της κυβέρνησης της Αργεντινής απέναντι στα οικονομικά προβλήματα και ειδικότερα στην εξυπηρέτηση του Δημόσιου χρέους. Παλεύει ξεκάθαρα για την επιβίωση του λαού της Αργεντινής και όχι για να μη χάσουν καμιά μονάδα επιτοκίων τα κάθε είδους fundsαπό τα τεράστια κέρδη τους. Εθνικοποιεί κοινωνικό πλούτο (ενέργεια) προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον απέναντι σε αυτό της πολυεθνικής Repsol. Διαπραγματεύεται, δίνει μάχες σε διεθνή δικαστήρια, αρνείται καθημερινά να υπογράψει την εξαθλίωση του λαού και του τόπου, το αδιέξοδο των επόμενων γενιών.

Απέναντι στις μάχες του κ. Κισίλοφ, τα απανωτά «ναι» στην τρόικα,των κυρίωνΣτουρνάρα και Χαρδούβελη. Απέναντι στο διαρκή αγώνα της κ. Κίρχνερτα απανωτά ξεπουλήματα της Δημόσιας περιουσίας του κ. Σαμαρά.Τελικά είναι θέμα πολιτικής βούλησης και εθνικής αξιοπρέπειας. Είναι ζήτημα επιλογής για το αν θα παλέψεις για την επιβίωση του λαού ή θα προασπίσεις το τραπεζικό σύστημα και τα κέρδη των δανειστών σου. Τελικά ναι, πέρα από την πλήρη υποταγή, υπάρχει και άλλος δρόμος…

Σε λίγες μέρες, Συγκυβέρνηση και Αντιπολίτευση από τη Δ.Ε.Θ θα επικαιροποιήσουν το πολιτικό τους πρόγραμμα, εξειδικεύοντας τις προτάσεις για την οικονομική τους πολιτική. Πιθανότατα οι εξελίξεις με αφορμή και την Προεδρική εκλογή να οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές. Σε μία τέτοια περίπτωση θα πρέπει καλόπιστα να αναλογιστούμε και να αποφασίσουμε. Να επιλέξουμε δηλαδή τον τύπο και την ποιότητα της κυβέρνησης που θέλουμε. Σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι απαραίτητο να εγκαταλείπουν όλοι οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού τη χώρα τους κυνηγημένοι από το πλήθος, αποδρώντας με ελικόπτερο. Υπάρχει και άλλος δρόμος…

* Μέλος Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Κιλκίς