Του Τάσου Παππά.

Η τρόικα -ναι, αυτή που έχουμε διώξει- θα έρθει σε λίγες μέρες στην Αθήνα. Οχι για διακοπές, αλλά για να ελέγξει την κυβέρνηση σχετικά με την πορεία των «μεταρρυθμίσεων». Διατάσσει να εφαρμοστούν, χωρίς αστερίσκους, τα προαπαιτούμενα των μνημονίων -ναι, αυτά που σκίζει εδώ και δύο χρόνια ο πρωθυπουργός-, αλλιώς δόσεις γιοκ.

Μα καλά, θα αναρωτηθεί κάποιος, όχι φυσικά ο οπαδός της έξαλλης Αριστεράς, γιατί αυτή η αφόρητη πίεση ξανά; Υπήρξαμε υπάκουοι μαθητές και φρόνιμα παιδιά, με μια λέξη σπασίκλες: «Διαπραγματευτήκαμε» την παράδοσή μας με την επιβαλλόμενη σε ηττημένο αναξιοπρέπεια, κάναμε μόκο όταν άρχισαν να αποκαλύπτονται τα εγκληματικά λάθη τους στη σύνταξη του σχεδίου σωτηρίας, δεν ζητήσαμε ούτε μία φορά να χαλαρώσει ο κλοιός, αποκαθηλώσαμε στο πι και φι εκείνον τον χομπίστα που πήγε να ψελλίσει κάτι για δημοψήφισμα, διασύραμε το Κοινοβούλιο και το Σύνταγμα, αγνοήσαμε τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης όταν ήταν κόντρα στο «δημόσιο συμφέρον», εκβιάσαμε συστηματικά τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες των δύο κομμάτων, στήσαμε νέα σχήματα για να αποτρέψουμε την ενίσχυση των εχθρών της δημοκρατίας, σώσαμε τις τράπεζες με τα λεφτά των φορολογουμένων όπως επιτάσσει η κυρίαρχη σκέψη, περάσαμε χωρίς ενοχές, με την αμέριστη συμπαράσταση των οργανικών διανοούμενων του συστήματος και των διαύλων ενημέρωσης, όλες τις ρυθμίσεις που ευνοούσαν τους μεγάλους επιχειρηματίες και τους εφοπλιστές, αντιμετωπίσαμε αποτελεσματικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις, βγάλαμε στο σφυρί τα φιλέτα του Δημοσίου, χαρήκαμε υπέρμετρα σαν οικόσιτα ζωάκια όταν μας χάιδεψαν στην πλάτη αναγνωρίζοντας τις θυσίες μας, αποκρούσαμε κάθε βέβηλη σκέψη για φρενάρισμα της «μεταρρυθμιστικής» προσπάθειας, χρησιμοποιήσαμε θεούς και δαίμονες για να φοβίσουμε τον κόσμο ώστε να μην κάνει την αποκοτιά να πριμοδοτήσει στις εκλογές τους δημαγωγούς αντιευρωπαϊστές, αλλά οι δανειστές μας επιμένουν φορτικά.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι τελειώσαμε με τον βραχνά των μέτρων, οι εξτρεμιστές του ΣΥΡΙΖΑ έφαγαν τη σκόνη της επιτυχίας της, οι επαγγελματίες καταστροφολόγοι διαψεύστηκαν παταγωδώς και επιτέλους η χώρα, αργά αλλά σταθερά, εισέρχεται σε τροχιά ανάπτυξης. Τι δεν κάνουμε καλά; Τι άλλο πρέπει να δώσουμε; Αφού είμαστε πρωταθλητές στις δομικές αλλαγές, όπως είπε ο πολύς Σόιμπλε, γιατί δεν παίρνουμε καλό βαθμό; Μας λέει κάποιος ψέματα;

Ψυχραιμία. Μην τσιμπάτε στις εκμαυλιστικές κορόνες των λαϊκιστών. Υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό σημείο. Εκδηλώνονται αντιστάσεις από διάφορες πλευρές και πρέπει να παταχθούν. Μην ξεγελιέστε από τις φήμες ότι θα πάμε σε χαλάρωση επειδή το ζητούν κάποιοι στην Ευρώπη. Ντουφεκιές στον αέρα είναι. Κάτι πρέπει να πουν κι αυτοί για να δικαιολογήσουν το βαρύ όνομα που κουβαλάνε. Διάολε, σοσιαλιστές είναι και ο Ολάντ και ο Ρέντσι. Οφείλουν να δείξουν ότι αντιστέκονται. Ας τους επιτρέψουμε να πουλήσουν μούρη. Χρειαζόμαστε τα μαξιλαράκια που θα απορροφήσουν τους κραδασμούς. Τι θέλετε, να εμφανιστούν και αλλού φανατικοί αριστεροί που θα αμφισβητήσουν το οικοδόμημα που με τόσο κόπο έχουμε χτίσει; Αν βεβαίως το παρατραβήξουν στη διαμαρτυρία, θα τους επαναφέρουμε στην τάξη. Αλλωστε, οι χώρες τους χρωστάνε της Μιχαλούς και βρίσκονται ήδη σε καθεστώς επιτήρησης.

Και για να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις, πάρτε κι αυτό: Ο διοικητής της Bundesbank Γενς Βάιντμαν υποστήριξε σε πρόσφατο άρθρο του ότι «οι δημοσιονομικοί κανόνες όχι μόνο δεν πρέπει να χαλαρώσουν, αλλά αντίθετα θα πρέπει να γίνουν ακόμη πιο αυστηροί, να αποκτήσουν μεγαλύτερη δεσμευτικότητα για τις χώρες-μέλη, να προστατευθούν από πολιτικές επιρροές και να εξασφαλιστούν με αυστηρούς εθνικούς νόμους».

Ο κ. Βάιντμαν δεν είναι ένας τυχαίος τραπεζίτης. Ο λόγος του μετράει. Απόδειξη; Λίγες μέρες μετά ακολούθησε ο αρχιτέκτονας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη Β. Σόιμπλε. Επέμεινε κι αυτός ότι πρέπει να συνεχιστεί η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, επικαλέστηκε τη συμφωνία όλων των πλευρών στην εφαρμογή του προγράμματος σταθερότητας και ισχυρίστηκε ότι η χώρα του δεν έχει προβλήματα επειδή έκανε εγκαίρως τις προσαρμογές, παραπέμποντας στην περίφημη «Ατζέντα 2010». Πρόκειται για το δημιούργημα του σοσιαλδημοκράτη (!) καγκελάριου Σρέντερ, ο οποίος σήμερα ζει λιτά και ταπεινά με τον γλίσχρο μισθό ενός μεγαλοστελέχους ρωσικών εταιρειών. Τελικώς ουδείς πάει χαμένος!

Βεβαίως, ο κ. Σόιμπλε ξέχασε να μας πει ότι τα πλεονάσματα της χώρας του στηρίζονται στα ελλείμματα των άλλων χωρών -άρα δεν έχει κανένα λόγο η Γερμανία να αλλάξει την πολιτική της, παρά μόνο αν υποχρεωθεί από ένα μαζικό κίνημα αντίστασης. Ξέχασε επίσης να μας πει ότι στη Γερμανία οι μισθοί είναι καθηλωμένοι επί μια δεκαετία -ας είναι καλά τα συνδικάτα που τιμούν (!) τον ρόλο τους.

Και βεβαίως ούτε κουβέντα για το γεγονός ότι, όπως αναφέρει έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, η χώρα του, μαζί με τις υπόλοιπες του σκληρού πυρήνα, πρωταγωνιστεί στο άθλημα της παραβίασης των κανόνων της Ε.Ε., ενώ την ίδια ώρα οι φτωχοδιάβολοι του Νότου είναι εξωφρενικά συνεπείς. Είπαμε να λέμε αλήθειες, όχι όμως κι αυτές που δεν μας συμφέρουν. Πάντως, μην απελπίζεστε. Κάντε κουράγιο. Την ουρά τη φάγαμε. Μένει το βόδι.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ