Η Ακρα Δεξιά «σήμερα είναι σαν να μην υπάρχει… η βία προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από την Αριστερά τα τελευταία χρόνια».

Αυτό υποστήριξε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με δηλώσεις του στο ειδησεογραφικό πόρταλ «Politico».

Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο σκέλος. Η διατύπωση είναι εσκεμμένα ασαφής.

Η έννοια της Αριστεράς είναι ευρύχωρη. Στο όνομα της μιλούν πολλοί: από ένα κομμάτι της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι τις οργανώσεις της ένοπλης ανυπακοής.

Αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί με τον ίδιο τρόπο την Αριστερά; Δεν χρειάζεται να έχεις εντρυφήσει στο θέμα για να καταλάβεις ότι τέτοιου τύπου προσεγγίσεις είναι εκ του πονηρού.

Η προσπάθεια της Δεξιάς να χρεώσει συνολικά στην Αριστερά τις πράξεις βίαιων μειοψηφικών ομάδων δεν είναι καινούργια. Το κάνει συστηματικά από τη δεκαετία του ’70.

Παλιότερα ήταν το ΠΑΣΟΚ στο στόχαστρό της, σήμερα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Τα δικαστήρια που έστησε σε διάφορες φάσεις δεν απέδωσαν, παρά τη βοήθεια από το εσωτερικό και το εξωτερικό.

Συνεχίζει όμως να διακινεί τον γνωστό αγενή μύθο ότι η Αριστερά είναι ο ηθικός αυτουργός της τρομοκρατίας.

Τούτη τη φορά ο αντίπαλος είναι η ριζοσπαστική Αριστερά η οποία κατηγορείται ότι ούτε μπορεί ούτε θέλει να πατάξει την τρομοκρατία (δήλωση Μητσοτάκη με αφορμή την επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου).

Συνεπώς (από τα συμφραζόμενα προκύπτει) κινείται εκτός των ορίων της συνταγματικής νομιμότητας.

Η συντηρητική παράταξη -ακόμη και στις πιο φιλελεύθερες εκδοχές της- δεν πρόκειται να απαλλαγεί από τις συγκεκριμένες αντιλήψεις, γιατί συγκροτούν πλευρές της ιδεολογικής ταυτότητάς της.

Το ενδιαφέρον όμως της παρέμβασης του αρχηγού της Ν.Δ. βρίσκεται στην άποψή του για τη Χρυσή Αυγή («είναι σαν να μην υπάρχει»). Καλά, στις δημοσκοπήσεις διαβάζει μόνο το ποσοστό του κόμματός του και τη διαφορά που έχει από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ;

Το γεγονός ότι σε όλες τις μετρήσεις η ναζιστική οργάνωση είναι στην τρίτη θέση δεν τον απασχολεί;

Αν μάλιστα προσθέσουμε και εκείνους (οι ερευνητές το επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία) που θα την ψηφίσουν και για διάφορους λόγους αποφεύγουν να το πουν, τότε το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο.

Γιατί τότε αυτή η άτσαλη απόπειρα του κ. Μητσοτάκη να σχετικοποιήσει τον κίνδυνο;

Είναι αφελής; Οχι. Απλά κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.

Εγκαλώντας την Αριστερά γενικώς και αδιακρίτως για τα φαινόμενα βίας -η γκάμα περιλαμβάνει τις βόμβες, τις πυρπολήσεις οχημάτων, το «άβατο» των Εξαρχείων, την κατάσταση στα Πανεπιστήμια- στέλνει το μήνυμα στο ακροατήριο της Χρυσής Αυγής ότι αυτά θα τελειώσουν όταν αναλάβει η «σωστή Δεξιά» τη διακυβέρνηση της χώρας.

Και για να πετύχει την αποστολή της, πρέπει να έχει τα χέρια της λυμένα.

Να είναι δηλαδή αυτοδύναμη, για να μη χρειαστεί να κάνει εκπτώσεις.

Ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει μια τραυματισμένη νίκη, θέλει την πλήρη επικράτηση.

Κι όσο αυτή δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τόσο θα καταφεύγει σε ανοίγματα στην κατά τ’ άλλα «εξτρεμιστική και χυδαία» (δικοί του οι χαρακτηρισμοί) ναζιστική οργάνωση.

Ανάγωγα

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει πώς γίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις η Ν.Δ. να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ με διψήφιο νούμερο, αλλά καταλληλότερος πρωθυπουργός να βγαίνει με σημαντική διαφορά ο «κανένας»; Τι συμβαίνει; Οι πολίτες θέλουν τη Ν.Δ. στην εξουσία, αλλά δεν γουστάρουν τον αρχηγό της; Κάτι δεν μου κολλάει…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Σχετικά