Το μεγαλύτερο νεκροταφείο ελαστικών στον κόσμο βρίσκεται στην έρημο, λίγο έξω από την πόλη Sulaibiya στο Κουβέιτ, εκεί όπου την τελευταία δεκαετία θάβονται στην άμμο, ή απλώς στοιβάζονται σε τεράστιους “λόφους” εκατοντάδες χιλιάδες παλιά λάστιχα αυτοκινήτων, προερχόμενα από όλον τον κόσμο. Μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι στην τοποθεσία αυτή έχουν συγκεντρωθεί πάνω από εφτά (7) εκατομμύρια λάστιχα και η ροή συνεχίζεται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Η “επιχείρηση” αυτή, στην οποία να σημειωθεί πως δραστηριοποιούνται συνολικά 4 εταιρείες, γιγαντώθηκε μετά το 2006 και την ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που απαγόρευε την ταφή παλαιών ελαστικών στις χώρες μέλη της ΕΕ. Επιτρέπεται πλέον μόνον η ανακύκλωσή τους, η οποία όμως γίνεται με ρυθμούς χαμηλότερους της… “προσφοράς”, δηλαδή του συνολικού αριθμού ελαστικών που αποσύρονται από την κυκλοφορία κάθε χρόνο.
Έτσι τα περισσότερα ελαστικά από χώρες της ΕΕ, όπως και από χώρες της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, καταλήγουν στο “νεκροταφείο” του Κουβέιτ και μάλιστα οι εταιρείες που έχουν αναλάβει το έργο της ταφής τους πληρώνονται αδρά για κάθε τόνο που “αποσύρουν” από τις αγορές της Δύσης.
Οι περί ων ο λόγος εταιρείες έχουν δύο επιλογές: είτε να ανακυκλώσουν τα ελαστικά, τα υλικά των οποίων μπορούν να χρησιμοποιηθούν κυρίως στην ασφαλτόστρωση δρόμων και στην κατασκευή ελαστικών ταπήτων για γήπεδα, στάδια, ακόμα και παιδικές χαρές, είτε να τα διοχετεύσουν ως καύσιμη ύλη στη βαριά βιομηχανία. Πλην όμως ακόμα και τώρα η μέγιστη ικανότητά τους για ανακύκλωση των παλαιών ελαστικών προσεγγίζει το 80% των ποσοτήτων που διαχειρίζονται ετησίως. Έτσι οι πλεονάζουσες ποσότητες, είτε θάβονται στο έδαφος και σκεπάζονται με άμμο, είτε παραμένουν σε… ντάνες ύψους πολλών δεκάδων μέτρων και έκτασης πολλών εκατοντάδων μέτρων και περιμένουν τη σειρά τους για επεξεργασία.
Φτιάχνοντας με τον τρόπο αυτό το υπερθέαμα του μεγαλύτερου “νεκροταφείου ελαστικών” στον πλανήτη…
