ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΙ;
Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

Του Κώστα Κουτή,

ΑΙΓΙΛΟΠΑΣ – Δίκτυο Για τη Βιοποικιλότητα και την Οικολογία στη Γεωργία
www.aegilops.gr
www.greekseedschool.gr

Στην απαρχή της λεηλασίας μιας χώρας πλούσιας σε φυσικούς πόρους, ζηλευτής φυσικής
ομορφιάς και βαριάς ιστορικής κληρονομιάς, υπάρχουν ενδείξεις ισχυρής αντίστασης στη
λεηλασία αυτή και προσπάθειας διαμόρφωσης μιας άλλης πραγματικότητας : « ΕΙΜΑΣΤΕ
ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ MHN ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ, ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ». Το ερώτημα
είναι, βέβαια, πόσο έτοιμοι, αλήθεια, είμαστε για την ποθητή επόμενη μέρα;
Ο ιστορικός, πια, αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής και ο γενικός ξεσηκωμός στη Β.
Ελλάδα για τα μεταλλεία του χρυσού, δείχνει τις πραγματικές αντοχές ενός λαού
ποτισμένου (ευτυχώς) με αξίες και μνήμες. Η επιβεβαιωθείσα πια διεργασία
ιδιωτικοποίησης στα νερά, τις μεταφορές, την ενέργεια και άλλους πολύτιμους πόρους
(βλέπε πρόσφατη επίσκεψη Γάλλου προέδρου Ολάντ) προκάλεσαν επίσης έντονες
αντιδράσεις μετά τις στάχτες και την γενική κατακραυγή στην Παιδεία και την Υγεία.
Ο αγώνας των αγροτών, επιπλέον, σε μια εποχή κρίσιμη για την επιβίωσή μας, κι ενώ
αρκετοί είναι αυτοί που εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε μια επιστροφή στη γεωργία και
την πρωτογενή παραγωγή, έδειξε – παρά τη μαζικότητα και το δυναμισμό της στη λαϊκή
βάση των αγροτών- ότι «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ».
Οι αγρότες απαίτησαν έλεος από ένα σύστημα- Θεό που προσκύνησαν επί χρόνια, ένα
σάπιο ανεγκέφαλο κατεστημένο μια γεωργίας χωρίς αρχές και αξίες, που έσυρε το γεωργό
μακριά από το χωράφι, τον αλυσόδεσε με επιδοτήσεις και ρήτρες και που τον χάιδευε και
τον διάφθειρε επί δεκαετίες συστηματικά.
Ο μύθος του αγρότη επιχειρηματία που ξεφούσκωσε και η εξαφάνιση από το λεξιλόγιο της
έννοιας «γεωργός» κατέδειξαν το ατελέσφορο των αγροτικών κινητοποιήσεων : « ΔΩΣΤΕ
ΜΑΣ ΦΤΗΝΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ, ΤΙΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΤΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΣΤΟΝ
ΚΑΜΠΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΠΙΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΟΝΙΑ: ΝΑ ΣΑΣ
ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ».
Από τη άλλη πλευρά, πολίτες και καταναλωτές, μέσα στις συμπληγάδες των φόρων, των
μειώσεων μισθών και της ανεργίας απαίτησαν το αυτονόητο: Φτηνή τροφή, χωρίς
μεσάζοντες, απευθείας από το γεωργό. Κάτι που κι εκείνος χρόνια απαιτούσε από ένα
καταναλωτή που λάτρευε το χωριάτικο και όχι το χωριάτη, ψώνιζε με το «μάτι» και όχι με
το νου και που ακόμη και σήμερα άγεται και φέρεται με μύθους (προϊόντα με σφραγίδες,
ιχνηλασιμότητα, λειτουργικά τρόφιμα, «φραπελιά» και « απαγορευμένη ζειά»), προς
τέρψιν των κερδοσκόπων.
Στην πρόσφατη ενημέρωση για τις επερχόμενες αλλαγές στην ευρωπαϊκή νομοθεσία για
τους σπόρους, ως κίνημα, είχαμε επισημάνει την παράμετρο της ιδιωτικοποίησης : Οι
εταιρείες υπεισέρχονται και θεσμικά πλέον ως «αρμόδιοι φορείς» σε ένα νομικό πλαίσιο
που απαιτεί διαφάνεια, ιχνηλασιμότητα και προσήλωση στους κανόνες εμπορίου από τον
γεωργό και ταυτόχρονα προστατεύει και προάγει την αδιαφάνεια, την απληστία και την
κερδοσκοπία των μεγάλων εταιρειών.
Κανένα αίτημα για ελεύθερη χρήση των σπόρων, για οικολογική γεωργία, για προστασία
των μικροκαλλιεργητών – ιδιοπαραγωγών σπόρου από τα αγροτικά μπλόκα. Η κυβέρνηση
απέρριψε προκλητικά το αίτημα μας για ευρεία διαβούλευση για την επερχόμενη
νομοθετική αλλαγή, αφού τη σοβαρότητα του ζητήματος αγνόησαν και οι ίδιοι οι αγρότες.
Την ίδια στιγμή που η ΚΕΣΠΥ δεν υπάρχει πια και το ΕΘΙΑΓΕ βούλιαξε, οι εταιρείες
περιμένουν το πράσινο(-γαλαζοπορτοκαλί) φως να δράσουν: έλεγχος αγοράς, πατέντες,
μεταλλαγμένα, προώθηση τεχνολογίας και τεχνογνωσίας της «δουλείας» , εργολαβίες
«αρμοδιοτήτων» και διαχείρισης, «ελ ντοράντο» σπόροι.
Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Για ποιά γεωργία θα μιλάμε; Γι’ αυτήν τη χρεωκοπημένη ή
τη γεωργία της ποιότητας και της τροφής; Με αγρότες επιχειρηματίες ή γεωργούς; Με
πολίτες καταναλωτές εσαεί εύπιστους στα δελτία των 8 και στη λάγνα διαφήμιση, ή με
πολίτες ενεργούς και κριτικά σκεπτόμενους; Μετά τις στάχτες τι;
Ο αγώνας των πολιτών της Χαλκιδικής δικαιώνει την Ελλάδα. Εκπληρώνει τις προσδοκίες
μας για την επόμενη μέρα. Η αντίσταση σε μια σκληρή και αδυσώπητη προσπάθεια
επικυριαρχίας, η πρόταξη των αναφαίρετων δικαιωμάτων για αυτοδιάθεση, δημοκρατία
και ποιότητα ζωής και η απομυθοποίηση της « ελεύθερης» αγοράς είναι τα διαμάντια
αυτού του αγώνα.
Όσοι από μας ασχολούμαστε με τη γη, τη παραγωγή τροφής και του σπόρους, αλλά και
όλοι οι πολίτες αυτού του τόπου ας διδαχτούμε από τον αγώνα στις Σκουριές, την Ιερισσό,
το Κιλκίς και τη Θράκη ενάντια στη λεηλασία της ζωή μας. Ας ενωθούμε δένοντας τα
κινήματα του χρυσού, των νερών, των σπόρων κι όλες τις δίκαιες κι ακομμάτιστες φωνές
αντίστασης και δημιουργίας στην επικράτεια. Για την επόμενη μέρα. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΡΙΝ, ΠΑΡΑ
ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ.