Στην ίδια γραμμή πολιτικής εκμετάλλευσης της επίθεσης με τη βόμβα στο Εφετείο κινήθηκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Προηγήθηκαν τα σχόλια των συστημικών ΜΜΕ που δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τη συγκεκριμένη ενέργεια ως αποτέλεσμα της «κόντρας» που έχει ξεσπάσει μεταξύ Υπουργείου Δικαιοσύνης και Εισαγγελικών και Δικαστικών Ενώσεων και με αφορμή την απόφαση του ΣτΕ για ουσιαστική ακύρωση της υποβολής όλων των στοιχείων του Πόθεν Εσχες.

Προηγήθηκε όμως η πρωτοφανής ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων: «Η σημερινή βομβιστική επίθεση στο Εφετείο Αθηνών, αποτελεί επίθεση κατά της Δημοκρατίας. Όσοι καλλιέργησαν τον τελευταίο καιρό κλίμα πολεμικό με την Δικαιοσύνη συκοφαντώντας τους λειτουργούς της, ας αναλογισθούν επιτέλους τις ευθύνες τους. Είναι γνωστό ότι τα παιχνίδια με τους θεσμούς έχουν απρόβλεπτες εξελίξεις […] ».

Αυτή ήταν η πλέον «σκληρή» ανακοίνωση σε σχέση με τις ανακοινώσεις των άλλων συνδικαλιστικών οργάνων των δικαστικών αλλά και του Αρείου Πάγου. Μία ανακοίνωση που σχεδόν συσχέτισε τη διάσταση απόψεων και την κριτική σε αποφάσεις της δικαιοσύνης με την βομβιστική ενέργεια.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην «αιφνιδιαστική» του επίσκεψη στο Εφετείο επανέλαβε ακριβώς τα ίδια «η κάθε επίθεση στη Δικαιοσύνης είναι επίθεση στη Δημοκρατία» και: «Η Δικαιοσύνη δεν επιτρέπεται να λειτουργεί σε συνθήκες φόβου ούτε σε συνθήκες θεσμικής υποβάθμισης».

Ενώ όμως είναι απολύτως κατανοητό ότι η επίθεση αυτή στο Εφετείο θορύβησε και σοκάρισε τους λειτουργούς της δικαιοσύνης (και όχι μόνο), η απόσταση που χωρίζει αντιπαραθέσεις και διαφωνίες με μια τρομοκρατική ενέργεια είναι χαώδης και παρόμοιοι συσχετισμοί είναι αδιανόητοι ειδικά από την πλευρά των λειτουργών της δικαιοσύνης.

Αν οι ίδιοι οι δικαστές θεωρούν ότι η κριτική και η διαφωνία ισοδυναμούν με ένα φιτίλι δυστυχώς κινδυνεύει εξίσου η δημοκρατία και οι συνταγματικές ελευθερίες.

Το κυνήγι μαγισσών πίσω από παρόμοιες ενέργειες και η ευκολία απόδοσης «ηθικών» ευθυνών σε οποιονδήποτε θεσμικό ή πολιτικό ή άλλο παράγοντα συνήθως ήταν η καραμέλα περιθωριακών και προπαγανδιστικών φυλλάδων. Το να διατυπώνεται όμως κάτι παρόμοιο από μια Εισαγγελική Ενωση και από τον αρχηγό ενός κόμματος είναι άλλης τάξης ζήτημα.

Με την ίδια ευκολία που αποδίδεται στις παραπάνω δηλώσεις και ανακοινώσεις ευθύνη σε έναν θεσμικό παράγοντα, ή σε έναν πολιτικό ή ακόμα σε έναν απλό πολίτη που αμφισβήτησε την ορθότητα μιας δικαστικής απόφασης, θα μπορούσε κάποιος άλλος να ισχυριστεί ότι την έκρηξη προκάλεσαν κάποιοι ακριβώς με στόχο να διατυπωθούν οι παραπάνω κατηγορίες. Αυτές όμως οι αυθαίρετες λογικές δεν οδηγούν πουθενά, είναι παράλογες, αβάσιμες και πολύ επικίνδυνες.

Οσοι αισθάνονται αδικημένοι από τη δικαιοσύνη και όσοι διαφωνούν με αποφάσεις της δικαιοσύνης δεν είναι δυνατόν ούτε να στοχοποιούνται ως «υπαίτιοι» ούτε και να εμποδίζεται η ελεύθερη γνώμη, η κριτική αλλά ακόμα και η πλήρης διάσταση απόψεων. Διαφορετικά κινδυνεύουμε όλοι μαζί να ξαναζήσουμε τις αλήστου μνήμης στιγμές του «αποφασίζουμε, απαγορεύουμε και διατάσσουμε»!

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ