Η ακραία χυδαιότητα του Κυριάκου και των αυλικών του είναι αντίδοτο κυρίως για κείνα τα πάντα, όπως η μεταρρύθμιση στην Παιδεία ή στην Υγεία ή η κακομεταχείριση των βαρόνων, που τόσο καλό κόσμο φέρνουν σε δύσκολη θέση

Για μια ελαστική συνείδηση σαν τη δική του δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ο κυνισμός, η υποκρισία και η αλαζονεία αποτελούν το αντίδοτο για τα πάντα. Αυτά λέει η Ν.Δ., επισήμως και υπογεγραμμένα, για τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου. Που σπούδασε, μεταξύ άλλων, και στο Κέιμπριτζ, δίδαξε στο ίδιο πανεπιστήμιο, όπως και στο αμερικάνικο ΜΙΤ, είναι καθηγητής του ΕΜΠ. Αλλά καμιά αριστεία δεν ισχύει γι’ αυτόν, αφού υπήρξε επί δεκαετίες εθνικώς άφρων και υπερασπιστής κάφρων. Δηλαδή αριστερός. Κι έγινε από πάνω και υπουργός Παιδείας του Τσίπρα.

Ο Κυριάκος, βέβαια, και οι επί της επικοινωνίας αυλικοί του θεωρούν αυτού του είδους την ακραία χυδαιότητα (ελαστική συνείδηση, κυνισμός, υποκρισία, αλαζονεία) ως πολιτική, αν έχετε τον Θεο-δωρικάκο σας. Ως αντιπολίτευση, αν έχετε τον Αυγενάκη σας. Ως όπλο κατά της κυβέρνησης, αν έχετε τον Άδωνί σας. Και, φυσικά, ως αντίδοτο για τα πάντα. Ακριβώς έτσι, όπως το λένε. Αντίδοτο κυρίως για κείνα τα πάντα, όπως η μεταρρύθμιση στην Παιδεία ή στην Υγεία ή η κακομεταχείριση των βαρόνων, που τόσο καλό κόσμο φέρνουν σε δύσκολη θέση.

Ο υπουργός εξαγόρασε τη θητεία του, πριν από πενήντα χρόνια, ως ομογενής εκ Κωνσταντινουπόλεως, αποκάλυψε ο φίλος των ειδικών αποστολών, και εχθρός των γενικών αναστολών, Θέμος. Ω, τι χαρά! Έσπευσε να μετατρέψει το κίτρινο σε γαλάζιο, τη σπίλωση σε πολιτική πράξη, το χυδαίο σε σπουδαίο, η φάμπρικα του Κυριάκου. Που η προσχώρησή της στο ήθος του κυνομαθή αντιπροέδρου έκανε αντιρρησία συνείδησης ακόμα και τον μετριοπαθή αντιπρόεδρο. Για να αποδειχτεί ότι οι γαβγιστές δεν ανέχονται ούτε αριστερούς, αλλά ούτε και κρυφούς τσιπροκαραμανλικούς.

Πρώτα δαγκώνουν και μετά ζητάνε ταυτότητα. Ή δαγκώνουν ακριβώς επειδή ξέρουν την ταυτότητα. Ή δαγκώνουν και από συνήθεια πότε – πότε. Και δεν υπάρχει λόγος να απαντά το κάθε θύμα των δηγμάτων της προπαγάνδας τους, κατά τη γνώμη μου. Με τόσο δόντια, τόσο γάβγισμα, τόση λύσσα, υπομονή χρειάζεται. Πρώτον, γιατί σε λίγο όλοι -και οι δεξιοί, ίσως και το κελαρυστό σε κάτι τέτοια Ποτάμι- θα καταλάβουν ότι το γάβγισμα είναι γάβγισμα και το δάγκωμα είναι δάγκωμα -η πολιτική είναι άλλο πράγμα. Και δεύτερον γιατί -είναι κανόνας αυτός- θα αρχίσουν να δαγκώνονται μεταξύ μας. Εκεί να δείτε μαθήματα κυνισμού από ειδικούς κυνομαθείς…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ