Το τελευταίο βράδυ στις Βρυξέλλες όπου βρέθηκα με αντιπροσωπεία 21 ατόμων από το Επιμελητήριο Κιλκίς τον προηγούμενο μήνα, το περάσαμε όλοι μαζί σε βελγικό καφενείο – μπυραρία στην πιο ευρωπαϊκή πλατεία της πόλης την Πλας Σουμάν όπου υπάρχει το χαρακτηριστικό αστεροειδές κτήριο όπου λειτουργούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια η έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το κτήριο εγκαταλείφθηκε λόγω προβλημάτων που εντοπίστηκαν στην σύσταση των υλικών κατασκευής, κυρίως αμίαντου και ασβεστίου, έγιναν οι απαραίτητες τεχνικές παρεμβάσεις και σήμερα λειτουργεί ως έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Είχε προηγηθεί συνάντηση της αποστολής με ευρωβουλευτές και κιλκισιώτες που εργάζονται σε διάφορες διευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως και με εκπροσώπους ελληνικών θεσμικών φορέων που λειτουργούν στις Βρυξέλλες όπως τον εμπορικό ακόλουθο της Πρεσβείας κλπ.

Η συνάντηση – δεξίωση έγινε στο γραφείο που διατηρούσε στις Βρυξέλλες η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων Ελλάδας. Τα συμπεράσματα της συνάντησης ήταν άκρως ενδιαφέροντα και χρήσιμα αρκεί να διαχειριστούν σωστά.

Στην διάρκεια λοιπόν της αποχαιρετιστήριας συνάντησης στην βελγική μπυραρία παρατήρησα στο μπαρ ένα ζευγάρι το οποίο μας παρακολουθούσε συμμετέχοντας στην ευχάριστη ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί διατηρώντας κάποια επιφυλακτικότητα. Παρατήρησα επίσης ότι «το επάνω χέρι» στην μεταξύ τους συζήτηση το είχε η κοπέλα η οποία «είχε στριμώξει» κυριολεκτικά τον νεαρό στην γωνία ο οποίος το μόνο που έκανε ήταν να την ακούει και να γνέφει κάθε τόσο την κεφαλή του συγκαταβατικά με σαφή διάθεση ανεκτικότητας. Αποχαιρετώντας λοιπόν το ζευγάρι αυτό και ενώ η αποστολή είχε επιβιβαστεί στο λεωφορείο που περίμενε με αναμμένο το αλάρμ έξω από το μαγαζί έμαθα ότι ο νεαρός ήταν Βέλγος και η νεαρά Γερμανίας. Αυθόρμητα της είπα ότι θα ήταν καλύτερα για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις επόμενες Γερμανικές εκλογές να αντικαταστήσουν την Μέρκελ. Και ως εκ θαύματος η Γερμανίδα νεαρά μου απάντησε με αυστηρό τρόπο ότι θα πρέπει να αλλάξουν οι Έλληνες και μαζί με αυτούς όλοι οι λαοί του νότου της Ευρώπης. Αυτομάτως και αυθορμήτως άρχισε να μειώνεται η συμπαθεια που αρχικά δημιουργήθηκε και να αυξάνεται το συναίσθημα κατανόησης, αλληλεγγύης και συμπόνοιας προς τον Βέλγο συνοδό της ο οποίος άκουγε αμίλητος. Εάν μπορούσε ας έκανε και αλλιώς.

Αγαπητή Φροϋλάιν ο πρώτος που υποστηρίζω εδώ και χρόνια ότι πολλά πράγματα στην Ελλάδα και αλλού θα πρέπει να αλλάξουν είμαι εγώ και εκατοντάδες συνάδελφοί μου. Όχι όμως προς το καλό μόνον της Γερμανίας αλλά κυρίως προς το καλό των χωρών μας. Έλα όμως φίλε μου Βέλγε και συμπαθεστάτη Φροϋλάιν που πρόσφατα η Βελγική κυβέρνηση κατήγγειλε την Γερμανική διότι ενώ στα σφαγεία εργάζονται χιλιάδες αλλοδαποί με κανονικό ημερομίσθιο και πλήρη ιατροφαρμακευτική ασφάλιση – περίθαλψη εάν χρειαστεί η Γερμανία χρησιμοποιεί στα σφαγεία της χιλιάδες εργαζόμενους κυρίως από την ανατολική Ευρώπη δίχως ασφάλεια και με το 1/3 του κανονικού μισθού.

Αυτό τι θα γίνει; Δεν πρέπει να αλλάξει; Βεβαίως υπάρχουν χιλιάδες παραδείγματα που αποδεικνύουν την υποκριτική συμπεριφορά της Γερμανίας.

Υ.Γ. Δυστυχώς δεν κράτησα το τηλέφωνο του Βέλγου να τον ενημερώσω και να τον βοηθήσω να «έχει το επάνω χέρι» με την Γερμανίδα φίλη του την οποία απ’ ότι κατάλαβα αγαπά σφόδρα. Κουράγιο φίλε Βέλγε, η αγάπη θέλει θυσίες.