«Ηταν επιλογή της κυβέρνησης να επικεντρωθεί αισθητά στην αύξηση των φόρων». Αυτό είπε στην τηλεόραση του Σκάι ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ντομπρόβσκις, και έσπευσαν Ν.Δ. και δεξιά μέσα ενημέρωσης να πανηγυρίσουν γιατί ο Ευρωπαίος αξιωματούχος έδειξε τον πραγματικό ένοχο για τη μεγάλη φορολογία. Φταίει η κυβέρνηση και όχι οι θεσμοί. Ο καημός τους είναι μην κυκλοφορήσει κακή κουβέντα για την τρόικα εξωτερικού.

Για να σοβαρευτούμε: Δηλαδή θέλει να μας πει ο κ. Ντομπρόβσκις ότι η ελληνική κυβέρνηση πορεύεται κατά πώς νομίζει, θέτει αυτή τις προτεραιότητες, κάνει την ιεράρχηση, επιλέγει τη δοσολογία και οι δανειστές τρέχουν να συμφωνήσουν; Ηθελαν άλλο συνδυασμό; Ποιον; Προτιμούσαν διαφορετικό μείγμα; Γιατί δεν μας το λένε;

Συγκεκριμένα όμως και όχι γενικότητες του τύπου «μειώστε τις σπατάλες, κόψτε τις περιττές δαπάνες». Και αν πίστευαν ότι μια άλλη πολιτική θα έφερνε καλύτερα αποτελέσματα, γιατί δεν την επέβαλαν όπως έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν όταν διαφωνούσαν;

Αυτοί θέλουν να έχουν άποψη ακόμη και για θέματα που δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος. Αυτοί απαιτούν να υπάρχει συνεννόηση ακόμη και για ασήμαντα ζητήματα και τιμωρούν αδίστακτα όταν υποψιάζονται ότι βρίσκονται απέναντι σε μονομερείς ενέργειες. Θα άφηναν την κυβέρνηση να κάνει του κεφαλιού της στο πεδίο εκείνο που κυρίως τους ενδιαφέρει; Θα ρίσκαραν έτσι επιπόλαια;

Γιατί; Μήπως τους έπιασε ξαφνικά ο πόνος για τη δημοκρατία; Αυτούς που έχουν δηλώσει κυνικά ότι δεν μπορούν οι εκλογές να αλλάζουν τις συμφωνίες; Αυτούς που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν τις ελληνικές κυβερνήσεις σαν να είναι διορισμένες διοικήσεις σε αποικία;

Η αλήθεια βρίσκεται αλλού. Οι δανειστές θέλουν να κυβερνούν τις χώρες που είναι σε μνημόνια, αλλά να μη λογοδοτούν σε κανέναν. Για το κραυγαλέο έλλειμμα δημοκρατίας στην ευρωζώνη μίλησε πρόσφατα ο Μοσκοβισί, ενώ και ο Γιούνκερ και τα ηγετικά στελέχη του SPD υποστήριξαν ότι πρέπει να οικοδομηθούν μηχανισμοί λογοδοσίας.

Για την ακρίβεια, ο στόχος των δανειστών είναι να πιστώνονται τα όποια θετικά και να χρεώνουν όλα τα αρνητικά, που είναι και τα περισσότερα, στις κυβερνήσεις. Το λένε και δημοσίως: τα σχέδια διάσωσης της Ελλάδας είναι καλά, το πρόβλημα δημιουργείται εξαιτίας της αδυναμίας των ελληνικών κυβερνήσεων να υλοποιήσουν πλήρως και γρήγορα τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις (η πιο ταλαιπωρημένη λέξη της περιόδου).

Μάλλον δεν τους συμφέρει να θυμούνται τις αστοχίες τους και στο πρώτο και στο δεύτερο και στο τρίτο Μνημόνιο. Αστοχίες που κάποιοι εξ αυτών έχουν ομολογήσει (αναδρομική διαύγεια), χωρίς ωστόσο να κάνουν τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Ετσι είναι, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο τα λάθη αναγνωρίζονται μεν (ως θαρραλέα αυτοκριτική παρουσιάζεται), αλλά επιστροφή… χρημάτων δεν επιτρέπεται (δεν είναι ηλίθιοι οι άνθρωποι).

Ανάγωγα

«Η Ελλάδα θα υπαχθεί σε εποπτεία μέχρι την αποπληρωμή του 75% των χρεών, αλλά ο βαθμός εποπτείας τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια θα είναι πιο έντονος σε σύγκριση, για παράδειγμα, με την Ιρλανδία» είπε ο επικεφαλής του EuroWorking Group Βίζερ (διορισμένος κι αυτός).

Στο λούκι, λοιπόν, μέχρι να μας ξεζουμίσετε. Βαράτε, αντέχουμε. Εδώ αντέξαμε 400 χρόνια τους Τούρκους, εσάς δεν θα αντέξουμε που είστε δημοκράτες, ευαίσθητοι και, το κυριότερο, καλλιεργημένοι; Μόνο μη βρεθεί κάποια κυβέρνηση και σας πει σε άπταιστα ελληνικά «άι σιχτίρ». Κομματάκι δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ