Αριστεία είναι να γίνεται ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κάποτε πρωθυπουργού, υπουργός, αρχηγός του κόμματος στο οποίο διετέλεσε αρχηγός και ο μπαμπάς και υποψήφιος πρωθυπουργός

Λοιπόν, ας μιλήσουμε για αριστεία. Να βάλουμε κι εμείς, της ήσσονος προσπάθειας, της τζογαδόρικης αστάθειας, και της αριστερής αυθάδειας, ένα λιθαράκι στον σχετικό προβληματισμό που αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες. Στον οποίο προβληματισμό έχει μεγάλη σημασία να αναμείξουμε τον μεγάλο κόσμο των μεγάλων ιδεών με τον απείρως μεγαλύτερο κόσμο της πράξης. Για να καταλάβουν τα παιδιά, σημαιοφορούντα ή μη, τι ακριβώς παίζεται εδώ. Και πώς παίζεται. Για να καταλάβουν επίσης οι μεγάλοι, τι ακριβώς εμπαίζεται. Πώς και από ποιους εμπαίζεται.

Πάμε λοιπόν. Αριστεία είναι να γίνεται ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, κάποτε πρωθυπουργού, υπουργός, αρχηγός του κόμματος στο οποίο διετέλεσε αρχηγός και ο μπαμπάς και υποψήφιος πρωθυπουργός. Επίσης η κόρη να γίνεται υπουργός και παραλίγο αρχηγός του κόμματος και υποψήφια πρωθυπουργός. Επίσης ο εγγονός, να γίνεται δήμαρχος, περιφερειάρχης και έπεται συνέχεια. Τέλος, η γραμματέας, ετών 79, να γίνεται μετακλητή υπάλληλος στην Κ.Ο. της Ν.Δ. Υπάρχουν και άλλα αδέλφια, εγγόνια, ου μην αλλά και δισέγγονα, και γραμματείς υποθέτουμε, αλλά δεν υπάρχει καμιά βιασύνη. Η αριστεία παραμένει προίκα και κληρονομιά να τη χρησιμοποιήσουν στην ώρα της.

Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Η έφεση στην υπαρκτή αριστεία δεν χαρακτηρίζει μόνο την οικογένεια Μητσοτάκη, αλλά και άλλους. Ο Γιώργος Παπανδρέου, ας πούμε, είναι γιος του Ανδρέα και εγγονός του Γεωργίου, που διετέλεσαν και οι δύο πρωθυπουργοί. Ο νεαρός ΓΑΠ μάλιστα, ως άριστος προφανώς, υπήρξε για χρόνια υπουργός στις κυβερνήσεις του μπαμπά του. Η κυρία Γεννηματά, επίσης, είναι θυγατέρα ενός από τους πιο επιτυχημένους υπουργούς του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Κώστας Καραμανλής είναι ανεψιός του εθνάρχη, ενώ υπήρξαν και υπάρχουν ουκ ολίγοι Καραμανλήδες -άριστοι και αυτοί βέβαια- στην ελληνική Βουλή. Περιμένοντας να πάρουν τη σειρά τους για τις κορυφαίες θέσεις αριστείας.

Εν γένει, για να μη σας ζαλίζω άλλο με επώνυμα -και υπάρχουν πολλά- που πιστοποιούν την ποιότητα της αριστείας στην Ελλάδα και δικαιώνουν όσους συνεχώς την επικαλούνται, λαμβάνω τον κόπο να σας θυμίσω ότι γιοι του μπαμπά τους είναι και οι σημερινοί. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί της ήσσονος προσπάθειας. Μόνο που τον μπαμπά τους τον μάθαμε από αυτούς, όχι αυτούς από τον μπαμπά τους. Αλλά σιγά μη θεωρήσουμε άριστους και τους καταληψίες και ταραχοποιούς…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ