Του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Οι Μικρασιάτες πατεράδες μας, όταν κάποιος εκστόμιζε κάτι παράδοξο έως ανόητο, σχολίαζαν στα τούρκικα, για να μην καταλαβαίνουμε: Οντάντιρ! Σε ελεύθερη απόδοση: Απ’ αυτό είναι. «Αυτό» σήμαινε το γήρας… Αγνοώ την ηλικία της κ. Θεοδώρας Μπακογιάννη. Δεν τη λες πάντως νέα, άρα ανώριμη. Όμως το να ποινικοποιηθεί η καθυστέρηση στη συμφωνία για την αξιολόγηση, δεν θα το έλεγε ούτε ο σχεδόν αιωνόβιος πατέρας της. Έχουμε ακούσει κι άλλα από τη συγκεκριμένη κυρία, η μνήμη της οποίας δεν είναι και η καλύτερη, αν κρίνουμε από εκείνη την ιστορία με το εκατομμύριο του νυν συζύγου της που δεν είχε συμπεριλάβει στη δήλωσή της για πόθεν έσχες, το 2011, όταν ήταν πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας.

Η κ. Μπακογιάννη επέρριψε τότε ευθύνες «για τη σπίλωσή της» σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.! Και οι ισχυρισμοί του κ. Κούβελου -του συζύγου της- έγιναν αργότερα δεκτοί. Όσο για τη φυγή Χριστοφοράκου – Καραβέλλα, δεν είχε ιδέα…

Στη γραμμή Γεωργιάδη

Τώρα που η κ. Μπακογιάννη έχει επιστρέψει -άσπιλη και αμόλυντη- στη Ν.Δ. και στριμώχνεται (μαζί με τον κ. Άδ. Γεωργιάδη) στα δεξιά του αδερφού της, απειλεί, καταλογίζοντας ποινικές ευθύνες στους Έλληνες διαπραγματευτές. Υπόθεση εργασίας: ο νόμος για ποινικοποίηση της καθυστέρησης στις διαδικασίες αξιολόγησης ψηφίζεται στη Βουλή. Φυσικά, ένας νόμος για ποινικοποίηση των διαπραγματεύσεων δεν είναι δυνατό να περιορίζεται στα χρονικά όρια, αλλά, εφόσον η διαπραγμάτευση δεν πρέπει να καθυστερεί (με ποιο καθυστερόμετρο;), θα εμπεριέχει αναγκαστικά και άλλα: δηλαδή την υπογραφή άνευ όρων και αμέσως κάθε απαίτησης των δανειστών, όπως:

– Περικοπή κύριων συντάξεων.
– Συρρίκνωση αφορολόγητου.
– Κατάργηση κάθε ορίου απολύσεων στις επιχειρήσεις.
– Οριστικός ενταφιασμός των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
– Απόλυση δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών, υγειονομικών και άλλων δημόσιων υπαλλήλων.
– Κατάργηση της περίθαλψης των ανασφάλιστων.
– Δραστική φοροαπαλλαγή των επιχειρήσεων.
– Άνευ εγγυήσεων χρηματοδότηση των ΜΜΕ που στηρίζουν τον άγριο νεοφιλελευθερισμό, από τραπεζίτες που θα έχουν το ακαταδίωκτο.

Τα έχουν ξανακάνει, αλλά δεν έκατσαν στο σκαμνί. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεν συμφωνεί η κ. Μπακογιάννη με αυτές τις «ουρές», σκέφτηκε άραγε το ενδεχόμενο να γίνουν όντως τώρα εκλογές και να βρεθεί ο αδερφός της στη θέση του κ. Τσίπρα; Θα τα υπογράψει αμέσως όλα και θα σβήσει πολιτικά, ή θα προσπαθήσει να πετύχει κάτι διαπραγματευόμενος;

Προσωπικά πιστεύω το δεύτερο. Άρα, θα καθυστερήσει και ο κ. Μητσοτάκης και θα κάθεται στο ειδικό δικαστήριο της κ. Ντόρας (που απέτυχε να γίνει αυτή αρχηγός της Δεξιάς) στα ίδια εδώλια με τον κ. Τσίπρα, τον κ. Τσακαλώτο, τον κ. Καμμένο και όλους όσοι δεν αναγνώρισαν το μεγαλείο και την ευφυΐα της. Γνωρίζω ότι, όταν ασχολούμαι με ανοησίες, κινδυνεύω να χαρακτηριστώ τουλάχιστον ιδιώτης. Όμως δεν άκουσα κανέναν από τη Νέα Δημοκρατία να σχολιάζει την πρόταση απειλή της κ. Ντόρας. Μόνον ο κ. Δένδιας προσπάθησε -εξωραΐζοντας τα λεγόμενά της να την καλύψει, θάβοντάς την ακόμη πιο βαθιά. Τα δεκανίκια (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ε.Κ.), ούτε κιχ.

Οι πολύ «αριστεροί»

Η ευρωπαϊκή Δεξιά δίνει τα ρέστα της για να τσακίσει την ενοχλητική αριστερή κυβέρνηση που δεν έγινε παρένθεση. Και οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας υιοθετούν τη γραμμή Σόιμπλε («δαχτυλίδι» ζήτησε προχθές ο κ. Μητσοτάκης), στην Ευρωβουλή καταγγέλλουν τη χώρα μας και χώρα τους (;) και επαινούν τους δανειστές (τους οποίους οι ίδιοι καθίσαν στο σβέρκο μας), ο απερίγραπτος Άδωνις δηλώνει ότι προτιμά την καταστροφή αρκεί να κερδίσουν τις εκλογές, και όλα τα ενεργούμενα του αντικυβερνητικού μετώπου διαστρέφουν και διαστρεβλώνουν τα πάντα.

Δυστυχώς (γι’ αυτά), στο μέτωπο συμμετέχουν και κόμματα της «αγνής Αριστεράς», που κατεβάζουν στους δρόμους της Αθήνας τα ντόπια μέλη τους για να δείξει λίγο όγκο η αντικυβερνητική διαδήλωση των ανά την Ελλάδα αγροτών που εμπιστεύονται όσα λέει το ΚΚΕ. Οι άλλοι στήνουν διαμαρτυρία έξω από το Αττικό νοσοκομείο όταν ο αναπληρωτής υπουργός πάει να εγκαινιάσει νέα πτέρυγα! Και ενώ πάνω από διακόσιοι υγειονομικοί συζητούν μαζί του μέσα, στο αμφιθέατρο, τα προβλήματα τους, για τα ιδιωτικά ΜΜΕ (και την ΕΡΤ) «οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται» απ’ έξω. Δεκατέσσερις με ένα πανό ήταν, μετρημένοι. Δικαστήρια, λοιπόν; Ναι, για όλα. Για το «πόθεν» του «έσχες», για την Proton Bank, για τους ξεχασιάρηδες πολιτικούς και δικαστικούς, για τους μακρυχέρηδες στις στρατιωτικές προμήθειες κ.λπ. κ.λπ. Νισάφι πια!

Άρθρο στην ΑΥΓΗ