Του Τάσου Παππά

«Το δίκαιό σας είναι η θέληση της τάξης σας που αναγορεύτηκε σε νόμο» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο). Τα έχουν πει εγκαίρως και ευστόχως οι μεγάλοι θεωρητικοί του σοσιαλισμού. Μετά τη διάλυση των αυταπατών που είχε η κυβέρνηση σχετικά με την έκβαση της μάχης στην ευρωζώνη ήρθε και η διάλυση των αυταπατών της για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.

Στην πρώτη περίπτωση πίστεψε ότι το δίκιο υπερέχει της ισχύος, στη δεύτερη περίμενε ότι οι δικαστές θα κρίνουν με βάση το δημόσιο συμφέρον-μια έννοια όμως έτσι κι αλλιώς πολύ ελαστική. Διαψεύστηκε παταγωδώς και υπέστη δύο βαριές ήττες. Ο συσχετισμός δυνάμεων στην ευρωζώνη ήταν κατάφωρα αρνητικός και η σύνθεση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν προμήνυε κάτι καλό. Οφθαλμοφανή πράγματα.

Μόνο αφελείς ή αθεράπευτα βολονταριστές δεν θα μπορούσαν να τα δουν. Τα πομπώδη λόγια περί ανεξάρτητης Δικαιοσύνης είναι για τα αμφιθέατρα της Νομικής όπου εκπαιδεύονται οι πρωτοετείς φοιτητές. Για τους έμπειρους είναι απλώς φληναφήματα.

Όπως μου έλεγε έγκριτος νομικός με παρουσία στα δικαστήρια καμιά τριανταριά χρόνια και υπεράνω υποψίας για σχέσεις με το μέγαρο Μαξίμου, «τη Δικαιοσύνη την εμπιστεύεται μόνο όποιος δεν την ξέρει. Αυτός που έχει νταλαβέρια μαζί της με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν την εμπιστεύεται».

Στις ταξικές κοινωνίες η δικαιοσύνη σε όλες τις βαθμίδες της κυρίως στις υψηλότερες, όταν καλείται να τοποθετηθεί σε μείζονος σημασίας θέματα που απασχολούν τη δημόσια ζωή και έχουν προκαλέσει εντάσεις και πόλωση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων, αποφασίζει συνεκτιμώντας την εικαζόμενη βούληση της κυβέρνησης.

Αυτό όμως συμβαίνει όταν οι δικαστές νιώθουν ότι έχουν να κάνουν με ισχυρή κυβέρνηση που δεν απειλείται και έχει μπροστά της μεγάλη περίοδο ζωής.

Αν πεισθούν για διάφορους λόγους ότι κλονίζεται και ότι μπορεί να πέσει από στιγμή σε στιγμή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να επιταχύνουν την πτώση της ώστε να δώσουν διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης σ’ αυτούς που θα την διαδεχθούν. Φαίνεται ότι η πλειονότητα των δικαστών του ΣτΕ πιστεύει ότι η κυβέρνηση μετράει μέρες.

Αποδείχτηκε επίσης ότι οι μηχανισμοί επιρροής της αντιπολίτευσης και των οργανωμένων συμφερόντων της διαπλοκής στο χώρο της Δικαιοσύνης είναι πολύ πιο υπολογίσιμοι απ’ αυτούς της κυβέρνησης.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ