Του Παναγιώτη Φλωρίδη

Υπήρχε στις όχι και πολύ παλιές δεκαετίες ένας δημοτικός σύμβουλος Θεσσσαλονίκης, γνωστός δικηγόρος, ονόματι Θοδ. Ασπασίδης. Τον φιλοξένησε και το Κιλκίς ως ομιλητή σε εκδήλωση εθνικοπατριωτικού περιεχομένου. Ο κ. Ασπασίδης κάθε φορά που επισκεπτόταν την Κύπρο, αποκαλούσε τους Κύπριους “Ελληνες του νοτιότερου άκρου της Ελλάδος”. Πάνω κι από “αδέλφια” δηλαδή. Οι αδελφοποιήσεις ελληνικών και κυπριακών δήμων, από τότε ήταν μόδα.

Το Κιλκίς δεν θα μπορούσε να απουσιάσει από τέτοια βαρύγδουπα, φορτισμένα συναισθηματικά, πλην άνευ ουσίας, όπως αποδεικνύεται διαρκώς γεγονότα. Πρώτα ο δήμος Λατσίων, ύστερα ο δήμος Λύσης και δεν ξέρω αν υπάρχει κι άλλη αδελφοποίηση. Εκτοτε Επιτροπές Αδελφοποίησης, ταξίδια στις Εθνικές Επετείους, υποδοχές των αδελφών, ξεναγήσεις, τραπεζώματα… και μέχρις εκεί. Ουσία μηδέν. Με το ισοζύγιο βέβαια της ποιότητας της φιλοξενίας να κλίνει θεαματικά υπέρ της Κυπριακής. Στις τουριστικές υπηρεσίες οι αδελφοί Κύπριοι είναι πολύ μπροστά. (Να θυμηθούμε εδώ ότι είχε προηγηθεί η αδελφοποίηση με τη Βουλγαρική Στενήμαχο-Ασενοφγκραντ, η οποία για εθνικούς λόγους ατόνησε).

Η πρόσφατη φιλοξενία των αδελφών Κυπρίων για την 21η Ιουνίου με όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν στα τραπεζώματα, με αποκλεισμούς αιρετών μη αρεστών, ίσως να είναι η απαρχή ώστε να “ατονήσει” κι αυτή η ανούσια ιστορία. Και πιθανόν ο δήμος Κιλκίς, με το υπολογίσιμο πλέον μέγεθος, να στραφεί σε αναζήτηση συνεργασιών, έστω και μέσω στων παραδοσιακών αδελφοποιήσεων με περιοχές και δήμους που παρουσιάζουν-και έχουν-εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Δύο προτάσεις έχουν ενδιαφέρον και είναι άμεσα υλοποιήσιμες:

Πρώτο: οι περιοχές της Ευρώπης όπου παλαιότερα το ελληνικό ιστορικό στοιχείο ήταν πανίσχυρο και η κρίση “φροντίζει” για τον “επαναπατρισμό” των Ελλήνων και πάλι στα εδάφη Σουηδίας και Γερμανίας, όπου έζησαν και δούλεψαν για δεκαετίες οι γονείς και οι παππούδες. Αυτοδιοικητικές Μονάδες πανίσχυρες, στις οποίες εκλέγονται πλείστοι Ελληνες ως δημοτικοί σύμβουλοι. Το Κιλκίς ως ανέκαθεν πηγή τροφοδοσίας σε μετανάστες, σίγουρα θα είχε τεράστιο όφελος, ανοίγοντας συνεργασία μ’ αυτές τις ακμάζουσες περιοχές. Το Κιλκισιώτικο στοιχείο είναι εξαιρετικός πρεσβευτής.

Δεύτερο: Οι δήμοι Θεσσαλονίκης-πρωτίστως της Δυτικής-είναι ο χώρος όπου για δεκαετίες ζει ο μισός νομός μας. Οι Κιλκισιώτες όχι μόνο επηρεάζουν τα τοπικά αυτοδιοικητικά πράγματα, άλλα κάποιες φορές έχουν εκλεγεί Κιλκισιώτες μέχρι και δήμαρχοι αυτών των δήμων (Κ. Θεοδωρίδης, Κ. Σαπρανίδης, Θρ. Λαζαρίδης, Π. Μυρίδης, Π. Τσιτουρίδης κ.ά). Είναι αδιανόητο το Κιλκίς να ψάχνει αδελφοποιήσεις στην Κύπρο ή τη Βουλγαρία και να αφήνει ανεκμετάλλευτο αυτό το πλούσιο και σίγουρα ωφέλιμο πεδίο, στο ένα βήμα. Είναι αδύνατον η επαφή με τους τεράστιους δήμους της συμπρωτεύουσας να μη φέρει το δήμο Κιλκίς σε επαφή ακόμη και με το μέγεθος-όχι μόνο πληθυσμιακό- που λέγεται δήμος Θεσσαλονίκης. Με δυνατότητες που σίγουρα ξεπερνούν κάθε υπολογισμό και φαντασία.

Σήμερα που το Κεντρικό Κράτος βρίσκεται υπό ασφυκτική ομηρεία και πνιγηρή Επιτροπεία, στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση-Αυτοδιοίκηση, έχουν καταφύγει οι έσχατες δυνατότητες και ελπίδες για αλλαγή πορείας και σωτηρία. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, ανέκαθεν είχε ως πεμπτουσία τη στήριξη της Περιφέρειας. Αυτή η Περιφέρεια είναι που έσωσε και σώζει ακόμη την Ιταλία, με το υπερτριπλάσιο του Ελληνικού χρέους, του Κεντρικού Ιταλικού Κράτους.

Τόλμη, σχέδιο και ρεαλισμό χρειάζεται. Και όχι συναισθηματικές εξάρσεις για τα αδέλφια μας της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Ας τους αφήσουμε αυτούς στην ησυχία τους και στο δρόμο της ανάπτυξης που γρήγορα τον ξαναβρήκαν.

Άρθρο στη ΠΡΩΤΗ ΣΕΛΙΔΑ