Του Θανάση Καρτερού

Υπάρχει, ως γνωστόν, και η άποψη ότι στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Ε, ο Σταύρος Θεοδωράκης δηλώνει κεντροαριστερός. Σάμπως φόρο θα πληρώσει γι’ αυτό; Και όχι μόνο το δηλώνει, αλλά καλείται να συμμετάσχει και -υποτίθεται ότι- συμμετέχει στις διαδικασίες για την ίδρυση ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς.

Ζητάει μάλιστα μια εντελώς πρωτότυπη, αν και όχι τόσο δημοκρατική διαδικασία: πρώτα να εκλεγεί αρχηγός -τίνος; από ποιους; με ποια εντολή;- και μετά ο εκλεγείς να αναλάβει την υλοποίηση του εγχειρήματος.

Όσο αφελής κι αν είναι -που δεν είναι- ξέρει φυσικά ότι τέτοια ανοησία δεν πρόκειται να τη δεχτεί η Φώφη, ό,τι κι αν της πει ο Βενιζέλος. Μας δίνει συνεπώς το δικαίωμα να σκεφτούμε ότι ανακατεύεται όχι για να προχωρήσει το εγχείρημα, αλλά για να χαλάσει. Ή να καθυστερήσει μέχρι νεωτέρας. Σκέψη που ενισχύεται και από άλλες θέσεις και πρωτοβουλίες του. Που μας δίνουν το δικαίωμα να σκεφτούμε ακόμα χειρότερα: ότι έχει χωθεί μέσα στο κεντροαριστερό κοτέτσι για να ανοίξει την πόρτα στην αλεπού της Ν.Δ.

Καημένες κότες, δηλαδή. Είδατε τι θέση πήρε για τις δημόσιες συγκοινωνίες; Μέχρι και τον μπαμπά Μητσοτάκη έβγαλε λάδι αναφερόμενος με την απαραίτητη απέχθεια στους Κολλάδες, για να ταχθεί κατά του δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών. Εκεί όμως που ξεπέρασε τον εαυτό του είναι η θέση του για την αλλαγή του εκλογικού συστήματος που προτείνει ο Τσίπρας. Σύμφωνο ακυβερνησίας και έγκλημα για τη χώρα χαρακτήρισε την πρόταση για απλή αναλογική. Κάλεσε μάλιστα και το ΠΑΣΟΚ να μην συναινέσει σ’ αυτή!

Φέρνει στο μυαλό κατανομή ρόλων η υπόθεση, δεν νομίζετε; Αυτό που ο Κυριάκος επιχειρεί να διακινήσει στον χώρο της Δεξιάς, ο Σταύρος το διακινεί στον χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς. Όπου προσπαθεί να περάσει όλη την παλιά σαβούρα σε νέα -μεταρρυθμιστική!- συσκευασία. Είτε πρόκειται για το χαρακτήρα του κράτους, είτε για την Παιδεία, είτε για τις δημόσιες επιχειρήσεις, είτε για το εκλογικό σύστημα, όποιος βρει διαφορές ανάμεσα στη Ν.Δ. του Κυριάκου και στο Ποτάμι του Σταύρου κερδίζει ένα σακίδιο.

Ποιοι κρύβονται πίσω από μια τέτοια τακτική επαφίεται στη φαντασία του καθενός. Το παρήγορο για τις κότες είναι ότι άρχισαν, όπως φαίνεται, να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν αλεπούδες και στην Κεντροαριστερά…

Άρθρο στην ΑΥΓΗ