Του Τάσου Παππά

Θυμάστε ασφαλώς τον κακό χαμό που είχε γίνει με τη λίστα Λαγκάρντ. Τότε, κυβερνητικοί αξιωματούχοι, με πλάκα τα γαλόνια στη νομική επιστήμη και παρά το γεγονός ότι η λίστα δόθηκε στην Αθήνα από κυβέρνηση φίλης χώρας (Γαλλία), είχαν υποστηρίξει ότι δεν ήταν δυνατόν να αξιοποιηθεί από το ελληνικό κράτος και τις δικαστικές αρχές επειδή ήταν προϊόν υποκλοπής.

Συζητήσεις επί συζητήσεων, αντεγκλήσεις, υπαινιγμοί, αντιπαραθέσεις μεταξύ ειδικών που μετρούσαν τα διδακτορικά τους για να δούμε τίνος έχει το μεγαλύτερο κύρος, ένας πρώην υπουργός που πέρασε από το Ειδικό Δικαστήριο και έγινε προσπάθεια να του φορτωθεί όλη η ευθύνη για την καθυστέρηση, αλλά η υπόθεση σκάλωσε για τέσσερα χρόνια.

Ελάχιστοι ελέγχθηκαν και πολύ λίγα χρήματα μπήκαν στο δημόσιο ταμείο. Η σκοπιμότητα ήταν προφανής. Η λίστα ήταν φωτιά και λάβρα για τα δύο κόμματα που κυβερνούσαν (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) αφού σε περίοπτες θέσεις φιγουράριζαν πρωτοκλασάτοι παράγοντές τους και πρόσωπα που είχαν στενές σχέσεις με τις ηγεσίες τους.

Ανάλογος θόρυβος είχε ξεσπάσει και με την περίφημη λίστα Μπόργιανς. Πάλι η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε να συνεργαστεί με το κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας γιατί τα στοιχεία δεν προέκυψαν από τη νόμιμη οδό.

Αν και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε είχε δώσει το πράσινο φως για τη διερεύνηση της λίστας, οι δικοί μας την έκαναν γυριστή επιστρατεύοντας για άλλη μία φορά νομικά επιχειρήματα. Μ’ άλλα λόγια, η κυβέρνηση, που είχε κάνει κουρέλι το Σύνταγμα και τους νόμους για να εφαρμοστούν τα μνημόνια, επικαλέστηκε τη νομιμότητα για να μην κάνει απολύτως τίποτε στην πράξη, αν και στις αναπεπταμένες σημαίες της είχε τοποθετήσει στην κορυφαία θέση τον στόχο για την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Με πρόσχημα τον λεγκαλισμό, οργανώθηκε η επιχείρηση συγκάλυψης, ενώ εσχάτως το υπουργείο Δικαιοσύνης κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση, δυστυχώς και από ενώσεις δικαστών και εισαγγελέων, επειδή με τροπολογία δίνει τη δυνατότητα στη Δικαιοσύνη να ερευνά εξονυχιστικά υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής, φοροαποφυγής και εκτεταμένης διαφθοράς χρησιμοποιώντας στοιχεία που έχουν έρθει στην επιφάνεια όχι με τη συνήθη διαδικασία. Αλλά και στην περίπτωση της διαρροής των συνομιλιών Τόμσεν – Βελκουλέσκου είχαμε παρόμοια φιλολογία.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα φιλικά τους μέσα ενημέρωσης αντί να εστιάσουν στο περιεχόμενο της συζήτησης, που ήταν άκρως αποκαλυπτικό για τις προθέσεις του ΔΝΤ, ανέδειξαν το θέμα της μεθόδευσης και κατηγόρησαν ευθέως την κυβέρνηση ότι μετέρχεται ανοίκεια μέσα προκειμένου να κερδίσει πόντους στη διαπραγμάτευση. Ισχυρίστηκαν, δηλαδή, πως αυτή κρύβεται πίσω από την υποκλοπή και τη διαρροή, αν και οι ύποπτοι ήταν πολλοί.

Αυτό δα έλειπε: να εγκαλέσουν το ΔΝΤ και να στηρίξουν έστω και από σπόντα τη χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος την περίοδο της μεταπολίτευσης, την οποία -όπως διακηρύσσουν με κάθε ευκαιρία- θέλουν να γκρεμίσουν πάση θυσία. Συμμαχώντας εν ανάγκη και με το ΔΝΤ.

Πριν από λίγες μέρες, με πρωτοβουλία της Greenpeace, ήρθαν στο φως 248 σελίδες της επαπειλούμενης «συμφωνίας» ΗΠΑ – Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΤΤΙΡ). Το περιεχόμενο των συζητήσεων για τη Διατλαντική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων ήταν επτασφράγιστο μυστικό για ευνόητους λόγους.

Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και των ΗΠΑ σε αγαστή συνεργασία με τους εκπροσώπους της βιομηχανίας και των πολυεθνικών διαπραγματεύονται για θέματα που αφορούν όλους μας, ερήμην μας.

Πολλοί υποψιάζονταν ότι δρομολογούνται επώδυνες αλλαγές που θα πλήξουν το περιβάλλον, το κλίμα, τη διατροφική αλυσίδα, τη δημόσια υγεία, τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, τα δικαιώματα των εργαζομένων και την εθνική κυριαρχία. Δεν έπρεπε, λοιπόν, διαρρεύσει τίποτε για να μην υπάρξουν έντονες διαμαρτυρίες.

Ηταν τέτοια η πρεμούρα για μυστικότητα, που ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζ. Γκάμπριελ ανακοίνωσε στους βουλευτές του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της χώρας του πώς μπορούν να έχουν πρόσβαση στα ντοκουμέντα, αλλά απαγορεύεται να κρατήσουν σημειώσεις και κυρίως δεν επιτρέπεται να μεταδώσουν με οποιονδήποτε τρόπο αυτά που διάβασαν!

Από την ενέργεια της Greenpeace μαθαίνουμε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τι θα μας συμβεί στο εγγύς μέλλον (δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο), εφόσον φυσικά περάσει η συμφωνία.

Το ερώτημα τώρα είναι το εξής: να αντιδράσουμε μαζικά και οργανωμένα για να αποτρέψουμε αυτό που μας ετοιμάζουν ή, όπως μας προτρέπουν οι ηθικολόγοι φιλισταίοι- να μη δώσουμε σημασία επειδή τα στοιχεία είναι προϊόν υποκλοπής και δεν είναι σωστό να χρησιμοποιούνται τέτοιες μέθοδοι, ακόμη κι αν προσβάλλονται βασικά αγαθά, όπως είναι η ποιότητα της ζωή μας και η δημοκρατία;

Μέχρι τώρα (ευτυχώς) δεν είχαμε κριτική για την επιλογή της Greenpeace. Αντιθέτως, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (της Γαλλίας, της Αυστρίας, της Ιταλίας), οργανώσεις πάσης φύσεως αλλά και αξιωματούχοι πολλών χωρών τρόμαξαν (ειλικρινώς ή όχι, είναι αδιάφορο στην παρούσα φάση) με αυτά που μαγειρεύονται και έσπευσαν να δηλώσουν την κάθετη διαφωνία τους.

Είναι φανερό ότι η διαφάνεια δεν συμφέρει τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Κάνουν τα πάντα προκειμένου να κρατήσουν τους λαούς στο σκοτάδι, και ό,τι μπλοκάρει τα βρόμικα σχέδιά τους το βαφτίζουν ανήθικο.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ