Του Τάσου Παππά

-«Να φύγετε τώρα» επαναλαμβάνει μονότονα ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να έρθει αυτός στα πράγματα, ο οποίος στην αρχή δεν βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός, τώρα όμως είναι εθνικώς επιβεβλημένο να πάρει το τιμόνι στα χέρια του γιατί η χώρα έχει τη χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης. Ευτυχώς κατέληξε επιτέλους κάπου γιατί μας είχε μπερδέψει με τη βαθμολογία του, αφού την είχε χαρακτηρίσει ως τη χειρότερη κυβέρνηση από την απελευθέρωση.

-«Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μαθαίνει από τα λάθη του γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα λάθος» υποστήριξε ο πρώην πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, αποκαλύπτοντας την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει για τη διαχείριση της εξουσίας και την επιφανειακή σχέση του με τη δημοκρατία, έστω και στην ατελή μορφή της όπως είναι αυτή που βιώνουμε. Πάλι καλά που δεν πρότεινε να τεθεί εκτός νόμου το «λάθος κόμμα».

-«Εγώ δεν πούλησα αντιμνημόνιο για να είμαι εδώ. Τόσο σας αρέσει να είστε υπουργοί;» είπε στη Βουλή ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αδωνις Γεωργιάδης απευθυνόμενος στους κυβερνητικούς παράγοντες. Εχει νόημα να του θυμίσουμε τι έλεγε όταν ήταν στον ΛΑΟΣ; Εχει νόημα να του θυμίσουμε ότι μετακόμισε από τον ΛΑΟΣ στη Νέα Δημοκρατία για να παραμείνει υπουργός; Οχι βεβαίως.

-«Διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας ένας αδίστακτος πυρήνας τυχοδιωκτών» δήλωσε ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλος, ο οποίος ονειρεύεται τη μέρα που θα πάρει τη μεγάλη ρεβάνς από τους «αδίστακτους τυχοδιώκτες», υποχρεώνοντάς τους σε ατιμωτική συγγνώμη.

Στη διαπραγμάτευση υπάρχει από τη μια μεριά η κυβέρνηση με τους λίγους συμμάχους της (υποστήριξη από Γαλλία, Ιταλία και Πορτογαλία στο Eurogroup) και τις ογκώδεις αυταπάτες της για τον ρόλο της Ευρώπης και από την άλλη οι δανειστές με όλο το βαρύ πυροβολικό τους στο εξωτερικό και τους συμμάχους τους στην Ελλάδα (Νέα Δημοκρατία, Δημοκρατική Συμπαράταξη, δίκτυα της διαπλοκής).

Η κυβέρνηση στριμωγμένη για ακόμη μία φορά (αλήθεια, έπεσε από τα σύννεφα;) θέλει να παραπέμψει στο μέλλον το νέο πακέτο με το επιχείρημα ότι η διαδικασία για την επιβολή μέτρων προβλέπεται έτσι κι αλλιώς στο τρίτο Μνημόνιο και θα ενεργοποιηθεί αν παραστεί ανάγκη, ωστόσο οι θεσμοί ζητούν να συμφωνηθούν από τώρα τα μέτρα στην παραμικρή λεπτομέρειά τους και να ψηφιστούν… χτες από τη Βουλή.

Μαέστρος στην ορχήστρα των εκβιαστών το ΔΝΤ, που απαιτεί και της Παναγιάς τα μάτια και αμφισβητεί τα στοιχεία της Eurostat γιατί όπως είπε η κ. Λαγκάρντ, «αναγκάστηκε στο παρελθόν να τα αναθεωρήσει»- ενώ τα στοιχεία του δικού της οργανισμού παίρνουν βραβείο εγκυρότητας και ακρίβειας (ασυγκράτητα γέλια).

Στις θέσεις του κοινού οι εγχώριοι χειροκροτητές (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και τα «ανεξάρτητα» μέσα ενημέρωσης) που πανηγυρίζουν (δεν τους αφήνει η χαρά να κρυφτούν) για τα χαστούκια που δέχεται η ελληνική πλευρά και παροτρύνουν τους δανειστές με μία φωνή «ρίξτε κι άλλα, κανένα έλεος». Είναι τόσο μυαλοφυγόδικοι που βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος.

Ούτε που τους περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να είναι σε εξέλιξη με ευθύνη των υπερσυντηρητικών κύκλων ένα σχέδιο ρήξης ώστε να οδηγηθεί η χώρα στα βράχια και εκτός ευρωζώνης.

Ούτε που έδωσαν σημασία στη δήλωση Σόιμπλε πως δεν είναι σίγουρος ότι θα βγει το πρόγραμμα και θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα αν είχε το όπλο της εξωτερικής υποτίμησης. Πέρασαν στο ντούκου την προειδοποίηση του Ρέγκλινκ ότι τελειώνει η ρευστότητα. Ούτε ίχνος ανησυχίας στο τυφλωμένο από το μίσος βλέμμα τους για την επαναφορά στο προσκήνιο από τα «σοβαρά» ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης του Grexit.

Δεν τους ενδιαφέρει τι κάνουν οι ξένοι και γι’ αυτό δεν έχουν πει μέχρι τώρα μία επικριτική κουβέντα για το ΔΝΤ, δεν έβγαλαν, έστω για να κρατήσουν τα προσχήματα, μια ανακοίνωση για τις ιταμές αξιώσεις των θεσμών, δεν κατέθεσαν, έστω για τα μάτια του κόσμου, μια τοσοδούλα εναλλακτική πρόταση. Πάνω απ’ όλα και με κάθε κόστος η παραμονή στην ευρωζώνη.

Δεν αναρωτήθηκαν γιατί οι σωτήρες της Ελλάδας ζητούν μέτρα όταν δεν πιάνουμε τους στόχους και ζητούν μέτρα ακόμη κι όταν τους πιάνουμε; Πιστεύουν οι άφρονες ότι αν πέσει η κυβέρνηση και έρθουν αυτοί είτε με εκλογές είτε με οικουμενική θα αλλάξει θεαματικά η στάση των θεσμών και από φανατικοί θα γίνουν ευρύχωροι και ανεκτικοί;

Δεν πήραν κανένα μάθημα από τα δικά τους στραπάτσα. Διακαής πόθος τους να επιστρέψουν στην εξουσία. Πάση θυσία και όπως όπως. Εστω και ως άχρηστοι ηλίθιοι. Κτηνώδης σκοπιμότητα.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ