Του Τάσου Παππά

Με τον λαϊκισμό θέλει να τα βάλει ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης εκτιμώντας ότι αυτός είναι ο βασικός αντίπαλος του κόμματός του και συνιστά σοβαρή απειλή για τη χώρα. Σταθερό μέτωπο κατά του λαϊκισμού έχει και η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά.

Και οι δύο, βεβαίως, αναφέρονται στον «αριστερό λαϊκισμό». Για ευνόητους λόγους. Η Ν.Δ. γιατί από την Αριστερά έχασε την εξουσία, το ΠΑΣΟΚ γιατί στην Αριστερά μετακινήθηκαν μαζικά οι ψηφοφόροι του.

Οι ηγεσίες αλλάζουν, το παραμύθι όμως όχι. Τα ίδια έλεγε η Ν.Δ. την περίοδο Σαμαρά και τη βραχύβια περίοδο Μεϊμαράκη, τα ίδια έλεγε το ΠΑΣΟΚ όταν επικεφαλής του ήταν ο Ευάγγ. Βενιζέλος.

Θα πει κάποιος ότι επειδή και τα δύο κόμματα έχουν πλούσιες επιδόσεις στο άθλημα του λαϊκισμού , ξέρουν κάτι παραπάνω για το φαινόμενο και δικαιούνται να ομιλούν. Δεν είναι όμως έτσι. Γιατί όταν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μιλούν για λαϊκισμό εννοούν συγκεκριμένα πράγματα: Λαϊκισμός είναι η υπεράσπιση του δημόσιου τομέα (μόνον η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να φέρει την ανάπτυξη).

Λαϊκισμός είναι η προστασία των δικαιωμάτων της εργασίας (εμποδίζουν την απρόσκοπτη λειτουργία της αγοράς). Λαϊκισμός είναι η επιστροφή των συλλογικών συμβάσεων (σε συνθήκες κρίσης λειτουργούν ως αντικίνητρο για τους επενδυτές).

Λαϊκισμός είναι η αντίσταση στις ομαδικές απολύσεις (η απαγόρευσή τους είναι κατάκτηση μιας άλλης εποχής, η οποία έχει περάσει ανεπιστρεπτί). Λαϊκισμός είναι η αμφισβήτηση του κυρίαρχου οικονομικού μοντέλου της λιτότητας (όλες οι χώρες της Ευρώπης αυτό υπηρετούν).

Λαϊκισμός είναι να υποστηρίζεις ότι η διάκριση Αριστεράς-Δεξιάς έχει στις μέρες μας νόημα (στις σύγχρονες κοινωνίες οι μάχες δίνονται στο Κέντρο). Λαϊκισμός είναι να θεωρείς ότι η πολιτική και ιδεολογική σύγκρουση είναι στοιχείο που αναζωογονεί τη δημοκρατία (η αναζήτηση της συναίνεσης είναι παντού ο κανόνας).

Λαϊκισμός είναι να ασκείς κριτική στην Ευρώπη και στις επιλογές των οικονομικών και πολιτικών ελίτ (αυτή είναι η φυσική τάξη πραγμάτων κι αν πας κόντρα σε περιμένει η καταστροφή).

Λαϊκισμός είναι να καταγγέλλεις την αλαζονική αξίωση των Γερμανών να ενεργούν ως φύλακες (η Γερμανία είναι η ενάρετη ηγεμονική δύναμη και αιμοδοτεί την ευρωπαϊκή οικονομία). Λαϊκισμός επίσης είναι να πιστεύεις ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός (ξέρουμε τι συνέβη με τις φονικές ουτοπίες και τα καθεστώτα του αστυνομικού σοσιαλισμού). Με λίγα λόγια, αυτός είναι ο λαϊκισμός των «από πάνω».

Ανάγωγα

Το μισό Ποτάμι θέλει να πάει στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη και το άλλο μισό στη Δημοκρατική Συμπαράταξη της Φώφης Γεννηματά.

Αυτό που φλερτάρει με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη πρέπει να επιταχύνει γιατί και από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη υπάρχουν κάποιοι που καλοβλέπουν τη Ν.Δ. του Κυριάκου. Ζαλιστήκατε; Και εμείς.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ