Του Μανόλη Δρεττάκη

Ο βασικός λόγος για τον οποίο ήταν και εξακολουθεί να είναι επιτακτική ανάγκη η δραστική αλλαγή της πολιτικής των Μνημονίων είναι το γεγονός ότι η πολιτική αυτή προκάλεσε στη χώρα μας τις βαρύτερες επιπτώσεις ανάμεσα στα κράτη-πρώτα μέλη της Ε.Ε. Τις επιπτώσεις αυτές σε τρία βασικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας διερευνούμε στο άρθρο αυτό χρησιμοποιώντας τα σχετικά στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Ε.Ε., της Eurostat σε Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ) (ώστε να είναι συγκρίσιμα ανάμεσα στα κράτη) για τα έτη 2009 και 2014 στα 15 κράτη-πρώτα μέλη της Ε.Ε. Τα στοιχεία δίνονται στον Πίνακα.

Στις τρεις πρώτες στήλες του Πίνακα δίνεται το κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ των 15 κρατών-πρώτων μελών της Ε.Ε. τα έτη 2009 και 2014 και η ποσοστιαία μεταβολή του, στις στήλες 3η, 5η και 6η τα αντίστοιχα στοιχεία για την κατά κεφαλή τελική δαπάνη σε ΜΑΔ των νοικοκυριών, στην 7η, 8η και 9η εκείνα για την τελική κατά κεφαλή δημόσια κατανάλωση σε ΜΑΔ.

Από την 3η, 6η, 9η στήλες του Πίνακα φαίνεται ότι το 2014 σε σχέση με το 2009:

Το κατά κεφαλή ΑΕΠ σε ΜΑΔ αυξήθηκε σε 14 κράτη και μειώθηκε μόνο στη χώρα μας. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις (πάνω από 20%) σημειώθηκαν στο Λουξεμβούργο και στη Γερμανία και η μικρότερη στην Ισπανία. Μεγάλη αύξηση σημειώθηκε και στην Ιρλανδία, ίσως εξαιτίας της διαφορετικής δομής της οικονομίας της και των διαφορετικών μέτρων που πήρε η κυβέρνησή της, δεδομένου ότι το δημόσιο χρέος της, πριν από την κρίση, ήταν πολύ χαμηλό ως ποσοστό του ΑΕΠ. Την 1η θέση ανάμεσα στα 15 κράτη με το υψηλότερο κατά κεφαλή ΑΕΠ κατείχε και τα δύο έτη το Λουξεμβούργο και τη 15η και τελευταία το 2009 η Πορτογαλία και το 2014 η Ελλάδα, η οποία το 2009 κατείχε τη 14η θέση.

Η κατά κεφαλή τελική δαπάνη σε ΜΑΔ των νοικοκυριών αυξήθηκε, και αυτή, σε 14 κράτη και μειώθηκε μόνο στη χώρα μας (η μείωσή της ήταν λίγο μικρότερη από εκείνη του κατά κεφαλή ΑΕΠ). Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στη Γερμανία και στο Βέλγιο και η μικρότερη στην Ιταλία. Η αύξηση στην Ιρλανδία ήταν το 1/3 τη αύξησης στο κατά κεφαλή ΑΕΠ της. Την 1η θέση και τα δύο έτη κατείχε το Λουξεμβούργο και την τελευταία, επίσης και τα δύο έτη, η Πορτογαλία. Η Ελλάδα το 2009 κατείχε την 5η θέση και το 2014 «κατολίσθησε» στη 14η και προτελευταία θέση.

Η κατά κεφαλή τελική δημόσια κατανάλωση σε ΜΑΔ αυξήθηκε σε 9 κράτη και μειώθηκε σε 6. Η μεγαλύτερη αύξηση σημειώθηκε στη Γερμανία και στο Λουξεμβούργο και η μικρότερη στην Ολλανδία. Η μεγαλύτερη μείωση σημειώθηκε στη χώρα μας. Η μείωσή της ήταν 5πλάσια της αμέσως επομένης (στο Ηνωμένο Βασίλειο) και σχεδόν διπλάσια της μείωσης του κατά κεφαλή ΑΕΠ της χώρας μας. Η μεγάλη αυτή μείωση σημειώθηκε εξαιτίας των δραστικών περικοπών σε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα κ.λπ. Η μικρότερη μείωση σημειώθηκε στην Ιταλία. Την 1η θέση και τα δύο έτη κατείχε το Λουξεμβούργο και τη 15η και τελευταία το 2009 η Πορτογαλία και το 2014 η χώρα μας, η οποία το 2009 κατείχε τη 13η θέση.

Όλα τα όσα προαναφέρθηκαν συνέβησαν την πενταετία 2010-2014 εφαρμογής των Μνημονίων από τις διαδοχικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. με τη σύμπραξη του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜ.ΑΡ. καθώς και ενός διορισμένου από τους δανειστές πρωθυπουργού. Το ερώτημα που γεννιέται είναι τι θα συμβεί μετά τον εξαναγκασμό του πρωθυπουργού -με τελεσίγραφα, εκβιασμούς και απειλές από τους ηγέτες των κρατών – μελών της Ευρωζώνης- να υπογράψει ένα νέο Μνημόνιο για μια τριετία με δυσβάστακτα μέτρα για τον λαό;

Την απάντηση στο ερώτημα την έδωσαν δύο από τους τρεις θεσμούς που αποτελούν τους δανειστές τη χώρας μας -το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση- οι οποίοι προβλέπουν ότι η εφαρμογή των μέτρων του νέου Μνημονίου θα προκαλέσει συνέχιση της ύφεσης το 2015 και 2016 και παραπέρα αύξηση του δημόσιου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ, χωρίς, όμως, να παραθέτουν ταυτόχρονα τα όσα νέα δεινά θα προσθέσουν στα προηγούμενα οι προβλέψεις αυτές στις πλάτες του λαού, ο οποίος, επιπλέον, κυριολεκτικά στενάζει μετά και την επιβολή του ελέγχου των κεφαλαίων.

Το επόμενο ερώτημα είναι: τι θα κάνει η σημερινή κυβέρνηση ενόψει αυτών των προβλέψεων; Δυστυχώς ο διχασμός στον ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί τον κορμό της, καθιστά αδύνατη την εφαρμογή της συμφωνίας με μια προσπάθεια άμβλυνσης των συνεπειών της εφαρμογής των μέτρων που προβλέπονται σ” αυτήν καθώς και λήψης μέτρων που οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ή δεν θέλησαν, λόγω της διαπλοκής τους, να πάρουν. Πρόκειται για μια τραγική για τη χώρα και τον λαό κατάσταση, η οποία περικλείει τον κίνδυνο της πτώσης της πρώτης κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά στην Ελλάδα.

Αν οι διαφωνούντες, μετά από τις προβλεπόμενες από το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ διαδικασίες, επιμείνουν στις θέσεις τους με αποτέλεσμα τη διάσπαση του κόμματος, θα καταστεί αναπόφευκτη η προσφυγή στις κάλπες αμέσως μετά τους καλοκαιρινούς μήνες. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προκύψει από τις εκλογές αυτές, δηλαδή αν και κατά πόσο θα καταστεί δυνατός ο σχηματισμός μιας συμπαγούς κυβέρνησης που θα εφαρμόσει (και με ποιον τρόπο και συνέπειες για τον λαό) τη συμφωνία που θα έχει ψηφιστεί από τη σημερινή Βουλή.

Άρθρο στην ΑΥΓΗ