Του Δημήτρη Μάρδα

Κάθε διαπραγμάτευση, όπου οι απόψεις των αντισυμβαλλόμενων μερών καταγράφουν σημαντικές αποκλίσεις, είναι μια επίπονη αν όχι επώδυνη διαδικασία, που εύλογα περνά από διάφορα στάδια έως ότου ολοκληρωθεί. Στην παρούσα φάση η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας γνωρίσει μια φάση ύφεσης. Παρόλα αυτά η δυναμική που αναπτύχθηκε καθ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα, έδειξε μαζί με τα σημεία αιχμής και τα σημεία επαφής των δυο μερών.

Ως προς την κυβέρνηση, αυτή θεωρεί, εκτός των άλλων, μεγάλης σημασίας για την υπογραφή μιας συμφωνίας με τους δανειστές το ζήτημα της ρύθμισης του χρέους μας. Εφόσον δοθεί λύση σε αυτό το θέμα, τότε μπορεί να ξανανοίξει ο δρόμος της συζήτησης, που θα οδηγήσει σε μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, με όρους όπου καταρχάς η κυβέρνηση εξέφρασε τις επιφυλάξεις της. Η συμφωνία αυτή εύλογα πρέπει να δημιουργεί την πεποίθηση ότι θα οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση. Μια τέτοια εξέλιξη, ακόμη και τώρα, είναι η πιο προσήκουσα λύση.

Καθοριστικός παράγοντας που θα προσδιορίσει το μέγεθος της επιτυχίας μιας τέτοιας έκβασης, είναι η απαλλαγή της χώρας από τον διαχειριστικό οίστρο που τη διακρίνει. Στον αντίποδα αυτού, το αναπτυξιακό σκέλος της οικονομίας και η πρόταξή του είναι η μόνη διέξοδος από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η χώρα.

Τα υπόλοιπα του ΕΣΠΑ της περιόδου 2007-13 της τάξης των 4,5 δις ευρώ, ο προϋπολογισμός της κοινοτικής συνδρομής για την περίοδο 2014-20 της τάξης των 19,7 δις ευρώ, η προσθήκη στα ανωτέρω άλλων 3 δις ευρώ εθνικών πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) και οι πόροι που θα εισρεύσουν από το πρόγραμμα Γιούνκερ, το οποίο έχει βέβαια ανταγωνιστικό χαρακτήρα, είναι μια καλή «μαγιά» για ένα αναπτυξιακό ξεκίνημα. Το τελευταίο οφείλει να προσανατολιστεί υπέρ της παραγωγής εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών και γενικά υπέρ δραστηριοτήτων που συγκρατούν εδώ το πλούσιο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.

Άρθρο στο Tvxs