Του Τάσου Παππά

Κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να γίνει. Και για τις αυταπάτες που καλλιέργησε ότι μπορεί να ευδοκιμήσει ένα σχέδιο εναντίον της λιτότητας στη σημερινή Ευρώπη με τους υπάρχοντες συσχετισμούς και για τη χαλαρότητα με την οποία προσήλθε στις διαπραγματεύσεις και για την επιλογή του να πάει σε δημοψήφισμα και για πολλά ακόμη. Αυτός είναι άλλωστε ο πυρήνας της κριτικής των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των καθεστωτικών Μέσων Ενημέρωσης.

Ωστόσο, αυτό που προκαλεί εντύπωση (αλγεινή κατά τη γνώμη μου) είναι η απουσία κριτικής στους θεσμούς. Εμεινε στο απυρόβλητο αυτή η σύναξη «ηλιθίων και ανικάνων» (οι χαρακτηρισμοί προέρχονται από τον πρώην σύμβουλο του Μπαρόζο, Φιλίπ Λεγκρέν), που εφαρμόζουν τα «οικονομικά της βλακείας» (η άποψη του νομπελίστα Στίγκλιτς) και επιμένουν, παρά την παταγώδη αποτυχία των προγραμμάτων σωτηρίας ότι η πολιτική τους είναι σωστή, υποχρεώνοντας τον ευγενή και προσεκτικό στις διατυπώσεις του Πολ Κρούγκμαν να αναρωτηθεί: «Πλάκα μάς κάνετε;».

Και τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (εξαιρείται το ΚΚΕ) δεν βρήκαν ούτε μία αφορμή να εκφράσουν αντιρρήσεις για τις προτάσεις των εταίρων και για τις απαράδεκτες δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας. Για παράδειγμα, δεν ενοχλήθηκαν όταν ο Σόιμπλε είπε «λυπάμαι τους Ελληνες γιατί εξέλεξαν αυτήν την κυβέρνηση».

Πανηγύρισαν όταν ο «φιλέλληνας» Γιούνκερ ανέφερε πως «δεν εμπιστεύομαι τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν είναι κανονικό κόμμα». Δεν αποδοκίμασαν, αντιθέτως ενθάρρυναν, τη φιλολογία που ξεκίνησε από ευρωπαϊκούς κύκλους σχετικά με την ανάγκη να διαμορφωθεί μια νέα πλειοψηφία από την παρούσα Βουλή. Και τώρα, μετά την απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα για δημοψήφισμα, υποδέχθηκαν και ανέδειξαν, χωρίς να προβληματιστούν, τις θέσεις των θεσμών. Ούτε που τους πέρασε απ’ το μυαλό ότι μπορεί να πετάνε ψέματα στα μούτρα μας. Γιατί είναι ψέμα ότι δεν υπήρχε πρόταση των θεσμών. Προκύπτει από τη δήλωση Τουσκ «the game is over».

Προκύπτει επίσης από την πρωτοβουλία Γιούνκερ να δώσει (με καθυστέρηση βεβαίως, βεβαίως) στη δημοσιότητα την πρόταση των θεσμών, κάπως βελτιωμένη σε σχέση με αυτή που είχε λάβει η ελληνική κυβέρνηση, εξέλιξη που δημιουργεί βάσιμες υποψίες ότι συντάχθηκε εκ των υστέρων για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και να εκθέσει τον Τσίπρα. Είναι φανερό ότι ορισμένοι κύκλοι -ξένοι και ντόπιοι- εργάζονται για να πετύχουν τον στόχο που είχαν θέσει από την αρχή: είτε να αντικατασταθεί η κυβέρνηση είτε να ταπεινωθεί.

Ανάγωγα

Απορία: Αφού το Eurogroup δεν είναι θεσμικά κατοχυρωμένο όργανο, πώς μπορεί να παράγει αποφάσεις που δεσμεύουν τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης; Αν είχε την υπόσταση θεσμικού οργάνου, θα έπρεπε οι αποφάσεις να λαμβάνονται ομόφωνα. Ομοφωνία δεν έχουμε, γιατί η Ελλάδα είχε αντίθετη γνώμη και γι’ αυτό «απαγορεύτηκε» η συμμετοχή του Ελληνα υπουργού Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκη. Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στις Βρυξέλλες.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ