Σχετικά με τη μοριοδότηση εκπαιδευτικών στις δυσπρόσιτες περιοχές, η τομεάρχης Παιδείας και βουλευτής Β΄Θεσσαλονίκης των ΑΝΕΛ, Σταυρούλα Ξουλίδου, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Με μεγάλη δυσαρέσκεια πληροφορηθήκαμε την πρόθεση της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας εν όψει της κατάθεσης του Πολυνομοσχεδίου, να μην υπολογίζεται στο διπλάσιο ο χρόνος πραγματικής εκπαίδευσης υπηρεσίας αναπληρωτών και ωρομισθίων εκπαιδευτικών που έχει πραγματοποιηθεί κατά τα σχολικά έτη 2010-2011 έως και 2013-2014 σε δυσπρόσιτες ή απομακρυσμένες περιοχές. 

Η προϋπηρεσία σε δυσπρόσιτες περιοχές υπολογιζόταν στο διπλάσιο αναδρομικά από το 2002 μέχρι και το 2010 και σύμφωνα με προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας θα υπολογίζεται στο διπλάσιο από το 2014 και εφεξής. Όσοι δηλαδή επέλεξαν να υπηρετήσουν σε δυσπρόσιτες σχολικές μονάδες από το 2010 μέχρι και το 2014 αποκλείονται από τον διπλασιασμό των μορίων επί τη βάση μιας άνισης και άδικης μεταχείρισης χωρίς λογική. Οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί που προσέφεραν την υπηρεσία τους σε δυσπρόσιτες περιοχές βίωσαν και θα βιώσουν τις ίδιες αντίξοες συνθήκες διαβίωσης, όπως και οι εκπαιδευτικοί πριν από αυτούς και οι εκπαιδευτικοί μετά από αυτούς που υπηρέτησαν στις ίδια περιοχές. Το επέλεξαν για τους ίδιους λόγους που το επέλεξαν οι προηγούμενοι και θα το επιλέξουν και οι επόμενοι. Η έννοια της δυσπρόσιτης και της απομονωμένης περιοχής δεν καταργείται και δεν αναιρείται και μάλιστα επιλεκτικά από το 2010 μέχρι το 2014.

Το αίτημα για την αναγνώριση της προϋπηρεσίας σε δυσπρόσιτες περιοχές από το 2010-2014 είναι δίκαιο, νόμιμο και λογικό. Η ποινή και ο αποκλεισμός που επιβάλλεται από το Υπουργείο Παιδείας αποτελεί κατάφωρη αδικία απέναντι στους εκπαιδευτικούς που προσέφεραν όχι μόνο τις υπηρεσίες τους, αλλά ζωή και ζωντάνια σε απομακρυσμένες περιοχές. Αντί η Πολιτεία να τους επιβραβεύσει και να τους ανταμείψει ηθικά, τους καταδικάζει σε μελλοντική ανεργία απέναντι στους προγενέστερους και μεταγενέστερους συναδέλφους τους, οι οποίοι υπηρέτησαν στα ίδια πόστα, αλλά σε διαφορετική χρονική στιγμή. Με τη ρύθμιση αυτή ο ίδιος ο νόμος υπονομεύει τον εαυτό του δημιουργώντας εσωτερικές ανισορροπίες και αδικίες στην εκπαιδευτική κοινότητα.»