Του Τάσου Παππά

Το έλεγε ο Βιργίλιος: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας». Το επανέλαβε κάπως παραλλαγμένο ο Λένιν πολλούς αιώνες μετά: «Αν σε παινεύει ο εχθρός, ψάξε να βρεις το λάθος σου». Γιατί αυτή η βουτιά στο παρελθόν; Μα, επειδή το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα θετικά δημοσιεύματα στα ξένα μέσα ενημέρωσης για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πολιτικός που μέχρι πριν από λίγους μήνες χαρακτηριζόταν εξτρεμιστής, αριστεριστής, αντιευρωπαίος, σήμερα αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα ως υποψήφιος πρωθυπουργός. Ο ΣΥΡΙΖΑ που κάποτε συγκρινόταν με το κόμμα του Γκρίλο, τη Λέγκα του Βορρά, τα λαϊκά μέτωπα της Λατινικής Αμερικής, τώρα περιγράφεται (με εξαιρέσεις φυσικά) από μεγάλα δίκτυα ενημέρωσης, τα οποία είναι γνωστά για τις αιμομικτικές σχέσεις τους με τις ολιγαρχίες του πλούτου, ως μια υπεύθυνη εναλλακτική κυβερνητική λύση.

Κορυφαίοι Ευρωπαίοι ηγέτες, είτε της χριστιανοδημοκρατίας είτε της σοσιαλδημοκρατίας, που έβγαζαν σπυράκια με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις πρωτοβουλίες του Τσίπρα, που θεωρούσαν τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποσυνάγωγο και απέφευγαν επιδεικτικά κάθε επαφή μαζί του, εδώ και λίγο καιρό συζητούν, τον ενημερώνουν και γενικά του συμπεριφέρονται με θεσμικό τρόπο.

Οι πιο πρόχειρες εξηγήσεις για τη μεταστροφή του κλίματος είναι δύο:

• Οι μέχρι χθες επικριτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα κληθεί σύντομα να κυβερνήσει την Ελλάδα και συνεπώς είναι υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν κάποιους διαύλους επικοινωνίας για να καταλάβουν πού το πάει, μέχρι πού θέλει να το πάει κι αν συνιστά κίνδυνο για την αρχιτεκτονική της Ευρώπης. Βολιδοσκοπούν για να μην αιφνιδιαστούν.

• Η δεύτερη εκδοχή παραπέμπει στην κλασική αντίδραση όλων των εξουσιών. Αν κάτι δεν είναι σε θέση να το αποτρέψουν, προσπαθούν να το ελέγξουν είτε με εκβιασμούς και απειλές (μαστίγιο) είτε με κανακέματα και επιθέσεις φιλίας (καρότο) ώστε να εξουδετερώσουν κάθε αιχμή που θα μπορούσε να αμφισβητήσει τις υπάρχουσες ισορροπίες. Η δοσολογία έχει σημασία. Φαίνεται ότι στην παρούσα φάση έχουμε περάσει στην «επικράτεια του καρότου».

Υπάρχει, βεβαίως, και μια τρίτη εξήγηση: η αλλαγή στάσης των ξένων, αλλά και τμημάτων της εγχώριας οικονομικής ελίτ, να οφείλεται στην αλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι το έχουν προεξοφλήσει (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιπές αντικαπιταλιστικές δυνάμεις). Ορισμένοι, ακόμη και μέσα στο κόμμα, το φοβούνται. Ενα τμήμα του πληθυσμού, που ψηφίζει οπορτουνιστικά και πηγαίνει με τον νικητή για ιδιοτελείς λόγους, το εύχεται. Η ηγεσία πάντως του κόμματος το διαψεύδει μετά βδελυγμίας.

Ανάγωγα

Σχοινί-κορδόνι το πάνε το δούλεμα οι βουλευτές της συμπολίτευσης. Αυτοί της Νέας Δημοκρατίας ασκούν κριτική στους υπουργούς που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και αυτοί του ΠΑΣΟΚ γκρινιάζουν για τις επιλογές των υπουργών που προέρχονται από τη Ν.Δ. Παπατζιλίκι περιωπής, δηλαδή.

Άρθρο στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ