Του Παναγιώτη Φλωρίδη.

Ο Γ.Κύρτσος είναι γνωστός δημοσιογράφος. Από τους “πυλώνες” της Δεξιάς στα τελευταία χρόνια, Διευθυντής του «Ελ.Τύπου», στη συνέχεια εκδιωχθείς και σε καραντίνα, ακολούθως σχολιαστής σε τηλεπαράθυρα αλλά πάντα εντός του Συστήματος. Στις εκλογές του 2012 ήταν υπεύθυνος τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Μετά την αποτυχία του κόμματος να μπει στη Βουλή, ο κ.Κύρτσος συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών με τη Ν.Δημοκρατία και σήμερα είναι ευρωβουλευτής. Φυσιολογικά πράγματα.

Πριν η Ν.Δ. κερδίσει τις εκλογές του 2004 ο Γ. Κύρτσος έκανε μια αποκάλυψη που πιστοποιεί ότι, όντως, είναι για τα καλά μέσα στο Σύστημα: Σε τηλεοπτική εκπομπή αποκάλυψε ένα δείπνο όπου ήταν καλεσμένος στο κότερο του Β.Βαρδινογιάννη. Εκεί ο μεγαλοεπιχειρηματίας πληροφόρησε τους συνδαιτυμόνες του, ότι σε λίγο το Γραφείο Τύπου της Ν.Δ. του Κ.Καραμανλή θα το αναλάβει ένα καλό παιδί. Το «καλό παιδί» ήταν ο Θοδ. Ρουσσόπουλος προερχόμενος από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ και το Συγκρότημα Λαμπράκη, όπου αρθρογραφούσε. Η επιλογή Ρουσσόπουλου έκανε τη μεγάλη αίσθηση, προκαλώντας μεγάλη αντίδραση από τον Κ. Λαλιώτη (τον αποκαλούσε ψευτοθόδωρο).

Στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά και ακόμη χειρότερα. Γίνονται αποδεκτά με μοιρολατρία  και η ζωή συνεχίζεται επαναλαμβανόμενη τραγικά. Ο πανίσχυρος Ρουσσόπουλος ενεπλάκη στην υπόθεση Βατοπεδίου, ο Καραμανλής τον κάλυψε επίσημα στην ΔΕΘ σε βαθμό αυταπαρνήσεως και έτσι ξεκίνησε κι επίσημα ο κατήφορος της Ν.Δ. που την οδήγησε στην οδυνηρή ήττα του 2009 από το ΠΑΣΟΚ του Γ.Παπανδρέου, με 10 και πλέον μονάδες διαφορά.

Οσα μεσολάβησαν έκτοτε, είναι γνωστά. Κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων, αποπομπή Παπανδρέου, Παπαδήμος, ΡSΙ (κούρεμα), Πικραμένος, Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης και εσχάτως Σαμαράς-Βενιζέλος, με τον ΣΥΡΙΖΑ πλέον προ των πυλών και ενδεχομένως αυτοδύναμο. Και η Ν.Δημοκρατία να γιορτάζει τα 40 χρόνια της με δύο εκδηλώσεις, που δεν θα τις θυμόμαστε για πολύ.

Αυτό που θα θυμόμαστε όμως είναι σίγουρα η επιστροφή Ρουσσόπουλου! Ο π.υπουργός ήταν παρών στην εκδήλωση της Αθήνας, προφανώς προσκληθείς, και αυτό, λένε, σηματοδοτεί την επιστροφή του στα πράγματα της Ν.Δημοκρατίας. Εδώ ο θεατής μένει άφωνος, σκεπτικός, μελαγχολικός και σίγουρα οργισμένος. Τέτοιες εξελίξεις δείχνουν πανικό, δηλώνουν ήττα και παράδοση άνευ όρων. Το 1977 το ΠΑΣΟΚ έλαβε περίπου 27% όσο δηλαδή κι ο ΣΥΡΙΖΑ το 2012. Και το 1981 το ΠΑΣΟΚ έλαβε το 48%. Και όλα αυτά σε συνθήκες πολύ καλύτερες από τις σημερινές. Ούτε αυτό το τερατώδες χρέος υπήρχε. ούτε αυτή η εφιαλτική ανεργία. Οσοι επομένως παρηγορούνται με τη μικρή διαφορά που (ακόμη) δείχνουν τα γκάλοπ, απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Η διαφορά θα είναι πρωτοφανής και δεν περιστέλλεται με Ρουσσόπουλους. Στην πολιτική ένα σοβαρό ζητούμενο είναι και η αξιοπρεπής διαχείριση μιας ήττας. Κάτι που εν προκειμένω δεν φαίνεται να υπάρχει.

Υποστηρίζουν κάποιοι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει έναν Ανδρέα Παπανδρέου που θα συνεγείρει τα πλήθη. Σίγουρα. Αλλά μάλλον δεν χρειάζεται Ανδρέας. Οι επισκέπτες των κάδων απορριμμάτων έχουν περίσσευμα οργής. Και δεν χρειάζονται κάποιον ικανό δημεγέρτη.