Της Μαρίας Μιχαηλίδου – Γραμματέας Λ.Ε.Κ. / Ειδική Γραμματέας & Συνέφορος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Δ.Σ. του Λ.Ε.Κ.

Με αφορμή την έναρξη της σχολικής χρονιάς ή καλύτερα για όλους εμάς στο Λύκειο Ελληνίδων, της χορευτικής χρονιάς, κάποιες σκέψεις… Σκέψεις; Απαντήσεις; Λίγο απ’ όλα. Αλλά σίγουρα μικρό και ουσιώδες μήνυμα. Οι ερωτήσεις είναι συχνά παρόμοιες. Το θέμα τους το ίδιο πάνω – κάτω. «Γιατί χορεύεις;» «Γιατί στο Λύκειο Ελληνίδων;» «Γιατί ασχολείσαι τόσα χρόνια με το Λ.Ε.Κ.;» «Γιατί δεν ασχολείσαι με κάτι άλλο;»

Δε θα μιλήσω για την τόσο σημαντική Ιστορία του Λυκείου Ελληνίδων ως θεσμό ανά την Ελλάδα και όχι μόνο. Άλλωστε αποτελεί σημείο αναφοράς μας σε κάθε μας εκδήλωση, σε κάθε μας προσωπική επαφή με κάποιον, στην καθημερινότητα και στη ζωή μας γενικά.

Ο Samuel Beckett έχει αναφέρει το εξής: “Dance first. Think later. It’s the natural order.” Σε απλή μετάφραση: «Πρώτα χόρεψε. Έπειτα σκέψου. Αυτή είναι η φυσική σειρά των πραγμάτων.»

Κάτι παραπάνω θα ήξερε… Από τη μεριά μου, για να απαντήσω στις παραπάνω ερωτήσεις ή έστω να λυθούν ορισμένες απορίες τι έχω να πω; Κάποτε οι άνθρωποι ξεχώριζαν τον ένα ρυθμό από τον άλλο και όλα αυτά σήμαιναν και έναν άλλο συναισθηματικό κόσμο, μια άλλη καλλιέργεια… Όταν ένας λαός αρχίσει να χάνει την αρμονία της γλώσσας, του τραγουδιού και του χορού του όπως συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου, έχει αρχίσει να χάνει και τις μνήμες του.

Οπότε, αφού πρώτα χορέψουμε, μπορούμε έπειτα να σκεφτούμε τα παραπάνω…