Η «Λαϊκή Συσπείρωση», επί της διαδικασίας της συζήτησης –σήμερα- του «Σχεδίου Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020», ζήτησε από την Διοίκηση να αναβάλει την εισαγωγή του θέματος και να το επαναφέρει με τη έναρξη της νέας περιόδου, «όπου θα κριθεί με την τοποθέτηση της και το σύνολο της νέας αντιπολίτευσης και όχι μόνο». 

Όπως τονίζει η ΛΣ, η επιμονή της Διοίκησης της ΠΚΜ να προχωρήσει σήμερα στην συζήτηση του θέματος «δεσμεύοντας το νεοεκλεγέν Περιφερειακό Συμβούλιο, που αναλαμβάνει από 1.9.2014, υποχρέωσε την «Λαϊκή Συσπείρωση» να απέχει από την συζήτηση του».

Η τοποθέτηση της «Λαϊκής Συσπείρωσης σε ότι αφορά την ουσία του «Σχεδίου Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020» είναι η εξής:

« Όλα αυτά τα χρόνια γίναμε μάρτυρες των αποτελεσμάτων, των συνεπειών, του συγκεκριμένου δρόμου ανάπτυξης, που ως πυρήνα έχει το κέρδος και την εκμετάλλευση. Στη ίδια κατεύθυνση είναι και οι προτάσεις της 5ης προγραμματικής περιόδου της Π.Κ.Μ.  

Είναι ένα σοβαρό στρατηγικό αναπτυξιακό κείμενο που υιοθετεί της κεντρικές κατευθύνσεις της Ε.Ε., των Ελληνικών κυβερνήσεων, ικανοποιώντας ουσιαστικά τις προτεραιότητες των μονοπωλιακών ομίλων για την όποια οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Πακτωλός δικών μας χρημάτων για  να στηριχτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία.

Στην Π.Κ.Μ., όπως και σε όλη τη χώρα, υπάρχουν τάξεις που δεν έχουν ενιαίο συμφέρον στο συγκεκριμένο δρόμο ανάπτυξης.

Αφορά το νέο πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο χρηματοδοτείται η υλοποίηση των στρατηγικών επιλογών και στοχεύσεων της Ε.Ε. όπως αυτές ιεραρχούνται από την αντιδραστική στρατηγική της «Ευρώπης 2020» και εξειδικεύονται από το Νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, το Σύμφωνο για το ευρώ και για την προώθηση της «Ενισχυμένης Οικονομικής Διακυβέρνησης».

Σ” αυτό το πλαίσιο το Υπουργείο Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας εξέδωσε την πρώτη εγκύκλιο για την προετοιμασία του σχεδιασμού και της κατάρτισης του αναπτυξιακού προγραμματισμού για το 2014 – 2020. Σ” αυτήν καθορίζονται οι θεματικοί στόχοι και οι επενδυτικές προτεραιότητες που τους υπηρετούν και οι οποίοι πρέπει να εξειδικεύονται από τα τομεακά και περιφερειακά προγράμματα καθώς και το χρονοδιάγραμμα.

Καθορίστηκαν δέκα θεματικοί στόχοι, που αναφέρονται στο σχέδιο (σελ. 8), οι έξης:

1. Ενίσχυση της έρευνας, της τεχνολογικής ανάπτυξης και της καινοτομίας με βασικές επενδυτικές προτεραιότητες την διασύνδεση και συνεργεία ανάμεσα στις επιχειρήσεις, τα ερευνητικά κέντρα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση τη δημιουργία εταιρικών σχέσεων μεταξύ τους.
2. Βελτίωση της πρόσβασης στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, της χρήσης της και της ποιότητας τους. Με επέκταση των ευρυζωνικών υπηρεσιών και των δικτύων υψηλών ταχύτητας για την ανάπτυξη του ηλεκτρονικού εμπορίου και υπηρεσιών, της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, της ηλεκτρονικής μάθησης, της ηλεκτρονικής υγείας και του ηλεκτρονικού πολιτισμού.
3. Βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, του γεωργικού τομέα, του τομέα της αλιείας και των υδατοκαλλιεργειών.
4. Υποστήριξη της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα σε όλους τους τομείς, μέσα από την προώθηση της

παραγωγής και διανομής ενέργειας από ΑΠΕ, την προώθηση της ενεργειακής απόδοσης κ.ά.

1. Προώθηση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.
2. Προστασία του περιβάλλοντος και προώθηση της αποδοτικής χρήσης των πόρων. Σ” αυτήν περιλαμβάνονται επιχειρηματικές πρωτοβουλίες όπως στον τομέα διαχείρισης απορριμμάτων και τις επενδύσεις στον τομέα του νερού.
3. Προώθηση των βιώσιμων μεταφορών μέσα από την ολοκλήρωση του Διευρωπαϊκού Δικτύου Μεταφορών και τη διασύνδεση των περιφερειακών δικτύων με αυτό.
4. Προώθηση της απασχόλησης και υποστήριξη της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.
5. Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και καταπολέμηση της φτώχειας, αξιοποιώντας την κοινωνική οικονομία και τις κοινωνικές επιχειρήσεις.
6. Επένδυση στην εκπαίδευση και απόκτηση δεξιοτήτων, τη δια βίου

μάθηση.

Στο πλαίσιο του σχεδιασμού που εφαρμόστηκε έως σήμερα θα υπάρχουν τρεις ουσιαστικές διαφορές: α) ως προς το ύψος των διαθέσιμων πόρων, το οποίο αναμένεται να μειωθεί, για την Ελλάδα αυτή υπολογίζεται στα 8 δις ευρώ, β) ως προς τις προϋποθέσεις εκταμίευσης καθορίζεται η εισαγωγή μιας σειράς από αιρεσιμότητες και η συνεχής αξιολόγηση τους και γ) ως προς τη δεσμευτικότερη κατεύθυνση των πόρων σε συγκεκριμένες επενδυτικές προτεραιότητες με ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία.

Ολόκληρο το πρόγραμμα στοιχειοθετείται,  τεκμηριώνεται με βάση τον εναρμονισμό του στην αντιδραστική στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020».

Ισόρροπη, σχεδιασμένη και με κοινωνικό πρόσωπο ανάπτυξη στον καπιταλισμό, δεν γίνεται. Είναι ουτοπία, κοροϊδία, είναι πολιτική απάτη. Έτσι κι αλλιώς όλη η κατάσταση που περιγράφεται μέσα στο παρόν σχέδιο με φτώχια, ανεργία, απόκλιση από ευρωπαϊκό μ.ο, υποαξιοποίηση αναπτυξιακών παραγωγικών δυνατοτήτων, εξελίσσεται μέσα σε αυτό το μοντέλο ανάπτυξης.

Έχουμε απόκλιση, αντί για σύγκλιση (σελ. 2). Δεν χωράνε αυταπάτες. Όταν έρθει η ανάπτυξη θα κυριαρχούν και τότε τα αποτελέσματα αυτής της βάρβαρης πολιτικής: μισθοί πείνας, ανύπαρκτα κοινωνικά,  εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και ΣΣΕ (σελ. 4).

Όπως προκύπτει αβίαστα από τα στοιχεία του σχεδίου, τα προπαγανδιστικά επιχειρήματα της ΕΕ, των κομμάτων της και των απολογητών της, για «Ευρώπη της αλληλεγγύης και της συνοχής» που δήθεν μπορούσε να υλοποιηθεί από την περιφερειακή πολιτική της ΕΕ, αποδείχτηκαν ένα ακόμη από τα μεγάλα ψέματα με τα οποία αστοί και οπορτουνιστές χειραγωγούσαν λαϊκές συνειδήσεις και προσπαθούσαν να χτίσουν συμμαχίες με τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, χρησιμοποιώντας ευρωενωσιακά κονδύλια. Καμία «πολιτική συνοχής» της ΕΕ δεν μπορεί να περιορίσει και πολύ περισσότερο να εξαλείψει την ανισόμετρη ανάπτυξη που είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου και γι” αυτό αναπτύσσεται με απόλυτη αναρχία.

Το ελληνικό ΕΣΠΑ αποτέλεσε ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό που ανταποκρινόταν κυρίως στον πρωταρχικό στόχο της ΕΕ να συντονίσει και να εντάξει όλες της τις πολιτικές στο πλαίσιο της Στρατηγικής «ΕΕ-2020». Οι χρηματοδοτούμενες δράσεις υπακούουν υποχρεωτικά στις γενικότερες αντιλαϊκές πολιτικές της στρατηγικής της ΕΕ «Ευρώπη 2020», το Σύμφωνο Σταθερότητας, το «Σύμφωνο για το ευρώ +», το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο» και την «Οικονομική Διακυβέρνηση» της ΕΕ. Το 63% των διαθέσιμων κονδυλίων από τα διαρθρωτικά ταμεία χρηματοδοτούν δράσεις που συμβάλλουν άμεσα στη στρατηγική ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Το μεγαλύτερο τμήμα των κονδυλίων αυτών, επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών της ΕΕ. Στην Ελλάδα, μάλιστα, το τμήμα αυτό είναι πάνω από 45%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής*, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη. Οι ευρωενωσιακοί πόροι κατευθύνονται σε σχέδια, έργα και δράσεις για να επιταχύνουν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την ολοκλήρωση της εσωτερικής καπιταλιστικής αγοράς της ΕΕ, την απελευθέρωση των αγορών και τις ιδιωτικοποιήσεις, να εντείνουν την επίθεση στις εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Αυτή η πολιτική είχε ως αποτέλεσμα να διευρύνει τις ανισομετρίες στο εσωτερικό της χώρας, ανάμεσα στις Περιφέρειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011 όλες οι Περιφέρειές της βρίσκονται κάτω από το 75% του μέσου όρου του ΑΕΠ της ΕΕ. Η Κεντρική Μακεδονία, βρίσκεται σε διαρκή φθίνουσα πορεία την τελευταία δεκαπενταετία.

Από το 82% που ήταν το 1995, το 2010 ήταν στο 65% και σήμερα είναι περίπου στο 50%. 

Υπάρχει όρος που υποχρεώνει τα κράτη – μέλη να συνάπτουν με την Επιτροπή «Συμβάσεις Εταιρικής Σχέσης». Η Σύμβαση αυτή θα καθορίζει τη συνολική συμβολή σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο στους στόχους και τις δεσμεύσεις για την υλοποίηση της στρατηγικής «Ευρώπη 2020». Η αδυναμία επίτευξης αυτών των όρων μπορεί να οδηγήσει στην αναστολή ή ακόμα και στην ακύρωση διάθεσης ευρωενωσιακών κονδυλίων, ενώ για τα κράτη – μέλη που έχουν υπογράψει δανειακές συμβάσεις και «μνημόνια» ο έλεγχος των χρηματοδοτούμενων δράσεων υπό εξέλιξη και η ανάθεση καινούργιων περνάει στην Επιτροπή.

Κριτική ανά Θεματικό Στόχο και άξονα προτεραιότητας.

1. Έρευνα και καινοτομία (το ερώτημα που πάντοτε θέτουμε είναι: έρευνα για ποιον; Πού αυτή προσανατολίζεται;). Μόνο ως πρόκληση ηχούν τα αναγραφόμενα (σελ. 10). Σε λοβοτομημένους απευθύνεται η πρόταση; Ποιανού πολιτική ευθύνεται για την κατάντια στους τομείς αυτούς; Ποιος έκλεισε τα ζαχαρουργεία; Ποιός ξεπάτωσε παραδοσιακές καλλιέργειες; Πώς εισάγουμε μεταλλαγμένα; Ποιός επιδότησε με 100 εκατομμύρια το Λαναρά να μεταφέρει και το τελευταίο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας;  Γιατί δεν έχουν αποζημιωθεί ακόμα οι αγρότες από τις καταστροφές σε Σέρρες, Ημαθία και Πέλλα; Όλη η χρηματοδότηση κινείται στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας (σελ. 11). Αλήθεια, σε ποιους τομείς, πόσοι και με ποιες εργασιακές συνθήκες θα δούλευαν αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, αν είχαμε Λαϊκή οικονομία, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό, λαϊκό έλεγχο και σταθερή μόνιμη εργασία για όλους;

2. Ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια. Αλήθεια, γιατί έχουμε κατάρρευση στην μεταποίηση και στις κατασκευές; Γιατί έκλεισαν 10.000 βιοτεχνίες και με επιδότηση μεταφέρθηκαν στις όμορες χώρες, με συνέπεια να χαθούν 30.000 θέσεις εργασίας; Συνέπεια της εφαρμογής των 4 ελευθεριών της συνθήκης του Μάαστριχτ που ψήφισαν όλα τα κόμματα “πλην Λακεδαιμονίων” (δηλ. το ΚΚΕ)! Η αλήθεια είναι η πλήρης στήριξη των επιχειρηματιών (σελ. 15). Ποια είναι η αιτία που δεν αναπτύσσονται οι κλάδοι παρόλο που υπάρχουν πόροι, πρώτες ύλες, εξειδικευμένο προσωπικό, υποδομές, τεχνογνωσία; Φταίει το κακό το ριζικό μας ή το συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα;

1. Ενεργειακή αναδιάταξη. Αφ’ ενός μεν επιβάλλεται προσαρμογή στους γενικούς στόχους της ΕΕ για ΑΠΕ και ενεργειακή απεξάρτηση από προμηθευτές τύπου Ρωσίας και αφ’ εταίρου οι Ελληνικοί υδρογονάνθρακες γίνονται πηγή πλούτου για τα Ευρωπαϊκά μονοπώλια (σελ. 17). Η απελευθέρωση της ενέργειας και η ιδιωτικοποίησή της επέβαλαν ενεργειακή φτώχια, πανάκριβα τιμολόγια, καταστροφή του περιβάλλοντος. (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες, βιοκαύσιμα, μικρή ΔΕΗ) Προκαλεί το φαραωνικό έργο στο Βέρμιο (ΑΠΕ), που συμβάλλει στην περεταίρω ιδιωτικοποίηση του ενεργειακού και αιολικού δυναμικού της περιοχής. Η ηλεκτρική ενέργεια από δημόσιο αγαθό, μετατράπηκε σε πανάκριβο εμπόρευμα για την λαϊκή οικογένεια.
2. Προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Ποια η πολιτική της κεντρικής εξουσίας και της Περιφέρειας Κ.Μ. που αφορά στα αντιπλημμυρικά έργα, την αντισεισμική προστασία την πυροπροστασία και την πολιτική προστασία; Η κατάσταση είναι δραματική και για τα ζητήματα αυτά η «Λαϊκή Συσπείρωση» έχει καταθέσει επερωτήσεις (σελ. 18). Ο προγραμματισμός της Π.Κ.Μ. θα αποδειχθεί για μια ακόμα φορά κενό γράμμα, ανώδυνες διακηρύξεις.

 5.  Προστασία περιβάλλοντος. Στο σχέδιο προβάλλεται η οικοκαινοτομία και οι πράσινες επενδύσεις. Επιδιώκεται η αειφόρος καπιταλιστική κερδοφορία. Στη σελ. 19, στις προτεραιότητες της Π.Κ.Μ., γίνεται αναφορά στη διαχείριση των υγρών και στερεών αποβλήτων. Έχοντας την εμπειρία από εργοστάσιο ΤΙΤΑΝ, ΧΥΤΕΑ της ΧΡΥΣΟΣ Α.Ε., των εργοστασίων καύσης, καθώς επίσης και των επενδύσεων στις Σκουριές, στο Κιλκίς, στις Σέρρες, στο Βέρμιο, καταλαβαίνουμε για ποια προστασία περιβάλλοντος μιλάμε. Κατά τα άλλα μιλάμε για προστασία της ποιότητας των εσωτερικών υδάτων και τον έλεγχο των εξορύξεων (σελ. 20). Μήπως ότι το 30% που είναι προστατευμένες περιοχές έσωσε την κατάσταση από την επιχειρηματική βαρβαρότητα και καταλήστευση;

1. Μεταφορές. Αναφέρεται σε όλο το κείμενο ως στρατηγική – οριζόντια υποδομή που αλληλεπιδρά με τους υπόλοιπους άξονες και ως εκ τούτου έχει την πιο μεγάλη χρηματοδότηση. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει τεράστια καθυστέρηση στο ΜΕΤΡΟ. Ιδιωτικοποιήθηκε η ΠΑΘΕ, η ΕΓΝΑΤΙΑ, με συνέπεια  το οδικό δίκτυο να είναι απροσπέλαστο για τα λαϊκά στρώματα, λόγω φτώχιας και ακριβών διοδίων. Ενώ εξελίσσεται περαιτέρω η ιδιωτικοποίηση του Ο.Λ.Θ.  και του αεροδρομίου «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ».
2. Προώθηση απασχόλησης. Αφού η εργασία έγινε απασχόληση και από δικαίωμα έγινε ευκαιρία, μετά τα ΤΣΑ και τις ελαστικές μορφές εργασίας, φτάσαμε στις ενεργητικές μορφές απασχόλησης, τις οποίες στηρίζει η Π.Κ.Μ..  Το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί στον καπιταλισμό, είναι σύμφυτο του ίδιου του συστήματος. Θέλετε μια αύξηση του ποσοστού απασχόλησης με άθλιες εργασιακές συνθήκες για αύξηση της παραγόμενης υπεραξίας και των κερδών, για οριακή αύξηση στη λαϊκή ικανότητα κατανάλωσης (σελ. 22). Ταυτόχρονα οι όποιες λεκτικές αντιθέσεις της Διοίκησης της ΠΚΜ δεν εμπόδισαν την εφαρμογή της «εφεδρείας» και της «κινητικότητας».

 8.   Κοινωνική συνοχή. Οι επιπτώσεις είναι δραματικές, είτε το σύστημα βρίσκεται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη. Στην Ε.Ε. 150 εκατομμύρια ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, από τα οποία 3 εκατ. στη χώρα μας. Κυβέρνηση και κόμματα του ευρωμονόδρομου προβάλλουν ως λύση για την επιβίωση το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Συγχρόνως ενισχύεται η μορφή κοινωνικής οικονομίας και  ΚΟΙΝΣΕΠ, τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αξιωματική αντιπολίτευση. Οι επιπτώσεις σε υγεία, σε πρόνοια και παιδεία είναι οδυνηρές. Το σύστημα, ότι είχε να δώσει, το έδωσε προ πολλού. Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης είναι ρεαλιστικός και επίκαιρος (σελ. 25-27).

1. Βελτίωση εκπαιδευτικών υποδομών. Τι να πρωτοπείς για το θέμα αυτό; Στη σελίδα 29 του σχεδίου αναφέρεται ότι η Π.Κ.Μ. θεωρεί δεδομένη τη στενότητα των πόρων. Βασική προτεραιότητα αποτελεί η κατάρτιση, η απόκτηση δεξιοτήτων και η δια βίου μάθηση. Ποιος έχει ευθύνη για την έλλειψη αντισεισμικής θωράκισης των σχολείων, τις παγωμένες αίθουσες και τον υποσιτισμό των παιδιών; (σελ. 29)

Είναι προφανές ότι φιλολαϊκή διαχείριση δε μπορεί να γίνει, όσο η αστική τάξη της χώρας έχει τα κλειδιά της οικονομίας και την πολιτική εξουσία. Μέχρι ο λαός να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και να διεκδικήσει για τον εαυτό του την εξουσία εμείς, ως κόμμα και ως συνδυασμός που στηρίζεται από το ΚΚΕ,  θα είμαστε μαχητική αντιπολίτευση.

Οι άξονες διεκδίκησης που προβάλουμε εμείς στο κίνημα είναι για: 

1. Μέτρα ανακούφισης ανέργων

2. Υποδομές και έργα για τις λαϊκές ανάγκες που θα ικανοποιούν τις πραγματικές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας

1. Μέτρα για την αντισεισμική θωράκιση, την αντιπλημμυρική προστασία, κ την προστασία του περιβάλλοντος.

4. Μέτρα-έργα για λαϊκή κατοικία, δημόσια σχολεία και νοσοκομεία με κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης

5. Οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στην ιδιωτικοποίηση – ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας( ΕΥΑΘ, ΟΛΘ, Αεροδρόμιο, κλπ)

Επιβεβαιώνονται λοιπόν πλήρως οι θέσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα και τη φύση της ΕΕ. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι αδύνατη κάτω από τη λειτουργία του σιδερένιου νόμου του κέρδους. Υπάρχει λύση, υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης που βάζει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Αυτός ο δρόμος της ρήξης και της αποδέσμευσης από την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ο δρόμος της Λαϊκής Εξουσίας, της Λαϊκής Οικονομίας, μπορεί να οδηγήσει στη λαϊκή ευημερία, να βάλει στο επίκεντρο της ανάπτυξης τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του, να οδηγήσει στον περιορισμό και στην πορεία στην εξάλειψη των κοινωνικών και περιφερειακών αντιθέσεων.

Εύλογα λοιπόν εκφράζουμε την αντίθεση μας στο Σχέδιο Περιφερειακού Επιχειρησιακού Προγράμματος Κεντρικής Μακεδονίας 2014-2020. »

Σημείωση:

* 3η Εκθεση για «την οικονομική και κοινωνική συνοχή» της ΕΕ 2004

Δελτίο τύπου από ΛΣ